You can never be overdressed or overeducated

Με τη φράση του τίτλου o Oscar Wilde χρησιμοποίησε την υπερβολή προκειμένου να απαντήσει στο δίλλημα μεταξύ overdressed ή underdressed.
Με αφορμή σχόλιο σε προηγούμενο post όπου αναγράφεται «Να πας στο Μπακαρά με κοστούμι είναι too much, όλοι θα σε κοιτάνε, οι άντρες εννοείται, με μισό μάτι! Όπως το άλλο, να πηγαίνεις σε μπαράκι, και να παραγγέλνεις κρασι!», θα ήθελα να πω ότι δεν θα πρέπει να φοβόμαστε να είμαστε οι πιο καλοντυμένοι στην παρέα ή στο μαγαζί.

Δεν αμφισβητεί κανείς ότι χρειάζεται να υπάρχει συνάφεια μεταξύ ντυσίματος και περίστασης. Δηλαδή, θα είμαστε μάλλον overdressed αν πάμε στα «Μπακαλιαράκια» με το Corneliani των 2.000 ευρώ.

Αγάπη μου είσαι έτοιμη; Έχουμε κράτηση στα Μπακαλιαράκια!

Όμως, από την άλλη, να είμαστε πάνω από 30 (βλέπε post για σχέση ντυσίματος και ηλικίας) και να φοράμε κοστούμι μόνο στους γάμους και τις κηδείες, το θεωρώ εξίσου pathetic.

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Είναι να πάμε κάπου. Αν υπάρχει πρόσκληση, που καθορίζει την ενδυμασία, ακολουθούμε τις υποδείξεις της πρόσκλησης. Αν όχι, θα πρέπει να εξετάσουμε την περίσταση και τον χώρο και να πάρουμε τη σχετική απόφαση. Συχνά θα βρεθούμε προ του διλλήματος να είμαστε overdressed ή underdressed. Σε αυτή την περίπτωση εγώ θα επέλεγα πάντα το πρώτο για τους εξής λόγους:

Αν είσαι underdressed σε μια εκδήλωση ή χώρο ψυχαγωγίας συνήθως κανείς δεν σου δίνει σημασία. Αν είσαι overdressed το πολύ -πολύ να σε θεωρήσουν λίγο snob. So what? Μερικές φορές ίσως είναι καλύτερα, γιατί αποτρέπει τους άσχετους από το να σου πιάνουν κουβέντα.

Επίσης, αν είσαι underdressed, δείχνεις έλλειψη σεβασμού σε αυτόν που σε καλεί ή/και στη συνοδεία σου καθώς και έλλειψη κοινωνικής κουλτούρας. Επίσης αν είσαι overdressed εύκολα μπορείς να προσαρμοστείς προς τα κάτω ενώ το αντίθετο δεν γίνεται.

Αν είναι να διερωτάται κάποιος για την αφεντιά μας: «ποιος είναι αυτός ο τύπος που νομίζει ότι είναι καλύτερος από όλους μας» και «ποιος είναι αυτός ο ηλίθιος που δεν ξέρει πώς να ντυθεί», προτιμώ το πρώτο.

Έχοντας ως case study το Baccara, κατά την άποψη μου, η σωστή προσέγγιση θα ήταν η εξής: Πρώτη κίνηση είναι να διερευνήσουμε τι θα φορέσει η γυναίκα/σύντροφος ή ραντεβού μας και να ντυθούμε ανάλογα. Συνήθως οι γυναίκες έχουν καλύτερο κριτήριο αλλά και αισθητήριο. Όμως, ακόμα και αν κάνει λάθος, οφείλουμε να προσαρμόσουμε το ντύσιμό μας σε αυτήν ώστε να μην αισθανθεί άσχημα. Στην περίπτωση του Baccara και ανάλογων μαγαζιών τα πράγματα είναι απλά. Από τη στιγμή που παίζεται jazz, να μην πω μόνο και η υποψία ότι θα ακουστεί Sinatra, το κοστούμι είναι μονόδρομος.

Βέβαια, ανάλογα με την παρέα ή και τη διάθεση, μπορούν να γίνουν διάφορες προσαρμογές τόσο προς τα πάνω όσο και προς τα κάτω. Αν δηλαδή είναι πολύ της ‘άνεσης’, τότε ένα μπλε δίκουμπο κοστούμι, με ροζ πουκάμισο χωρίς γραβάτα, με καφέ παπούτσι και αντίστοιχη ζώνη θα ταιριάζει σε μεγάλο βαθμό. Αναβαθμίζεται και γίνεται πιο dressing up με λευκό πουκάμισο και μία pochette για να δώσει λίγο χρώμα, και ακόμα περισσότερο με τη γραβάτα. Μπορούμε επίσης να ακολουθήσουμε και την αντίθετη πορεία, να πάμε δηλαδή κάπου με γραβάτα, και, αν διαπιστώσουμε ότι είμαστε overdressed, να τη βγάλουμε.

Dressed down με κοστούμι (δε νομίζω να δείχνεις πιο cool εάν ντυθείς 'καμπόης' με τζιν και μπότες)

Ο George μπορεί να φοράει το κοστούμι χωρίς γραβάτα υποδειγματικά (αν και διαφωνώ με τα κατάμαυρα)

Μια άλλη προσέγγιση στο 'σπάσιμο' του κοστουμιού

... άλλη μία

... δε θα μπορούσε να λείπει η ιταλική σχολή

Μία άλλη λύση που θα πρότεινα είναι η ανάμειξη διαφορετικών στυλ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση να φορέσουμε γραβάτα knit tie με το μπλε λεπτό κοστούμι (φοριέται συνήθως με βαρύτερα υφάσματα όπως τα tweed) η οποία σε αντίθεση με τη μεταξωτή κατεβάζει το επίπεδο επισημότητας του συνολικού ντυσίματος.

 knit tie

Πάνω απ’ όλα όμως χρειάζεται ο άντρας να αισθάνεται καλά με ντύσιμό του και να μπορεί να το υποστηρίξει, αλλιώς κάθε προσπάθεια θα μοιάζει παράταιρη και θα δείχνει overdressed ακόμα και με τζιν.