Παραδείγματα προς μίμηση και αποφυγή

Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε τον Δήμαρχο της πόλης να καταθέτει στεφάνι στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτου κατά τη μαθητική παρέλαση της 24 Μαρτίου 2010. Με την εμφάνισή του κάθε άλλο παρά τιμά την ημέρα, την παρελαύνουσα νεολαία και την τελετή στο σύνολό της. Το παπουτσάκι-υβρίδιο, καλό για βόλτα στα μαγαζιά, ή στα νησιώτικα σοκάκια το καλοκαίρι … αλλά για την τελετή? Φανερή είναι και η επιρροή της σχολής του Συνασπισμού (δεν φοράμε γραβάτα γιατί είμαστε επαναστάτες). Κύριε Κακλαμάνη, αν δεν μπορείτε το πρωτόκολλο καθίστε σπίτι με τους φίλους σας.

Στην άλλη φωτογραφία η Υπουργός Παιδείας επιθεωρεί το στρατιωτικό άγημα ως η έχουσα το γενικό πρόσταγμα της τελετής. Με συντηρητική, όπως άλλωστε επιβάλλεται για την περίσταση, αλλά και αριστοκρατική εμφάνιση η κυρία Διαμαντοπούλου κλέβει τις εντυπώσεις. Πράγμα που δεν μπορώ να πω για τον αξιωματικό του Στρατού από πίσω της. Μα καλά. Σε όλες τις Ένοπλες Δυνάμεις δεν μπορούσαν να βρουν κάποιον με καλύτερο παράστημα; Κι αυτός δεν μπορούσε να βρει μια στολή στα μέτρα του; Τι συνέβη; Περίμενε να ψηλώσει και τελικά … πάχυνε; Γι’αυτό τα μακριά μανίκια και η στενή μέση. Πάντως, εμένα μου θυμίζει παραγεμισμένο λουκάνικο. Είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος να εκπέμψουμε μηνύματα ισχύς σε αποδέκτες του εξωτερικού και ανύψωσης του ηθικού στο εσωτερικό, ειδικά κατά την παρούσα συγκυρία;