Διακριτή ... διακριτικότητα

Σε προηγούμενο post η Madame de Kurelle είχε αναφερθεί στην κατάχρηση των λογοτύπων στο γυναικείο ντύσιμο. Στο κλασικό αντρικό ντύσιμο τα πράγματα είναι πιο απλά. Απαγορεύεται δια ροπάλου η εμφανής παρουσία λογοτύπων.

Παραδείγματα ειδών με κραυγαλέα λογότυπα τα οποία δέον να αποφεύγονται

Πολλές φορές αυτό γίνεται ιδιαίτερα τυραννικό. Να έχεις ράψει ένα χειροποίητο κοστούμι (bespoke) ίσως ακόμα και στη Savile Row (τη Μέκκα του αντρικού ντυσίματος), να έχεις πληρώσει ένα αρκετά μεγάλο ποσό, να περιμένεις 6 μήνες να σου παραδοθεί και να μην μπορείς να δείξεις από πού το πήρες. Βέβαια φαίνεται από την εφαρμογή και το στήσιμο ότι είναι ένα καλοραμμένο ρούχο, όμως πολλές φορές δεν αρκεί να ικανοποιήσει την αντρική ματαιοδοξία (βλέπετε η ματαιοδοξία είναι unisex και δεν συναντάται μόνο στο γυναικείο φύλλο όπως θέλει το σχετικό στερεότυπο). Για το λόγο αυτό υπάρχουν ορισμένες διακριτικές παρεμβάσεις.

Η πλέον διαδεδομένη είναι τα working cuffs, δηλαδή τα κουμπιά που βρίσκονται στο κάτω μέρος των μανικιών του σακακιού, να είναι πραγματικά (να ξεκουμπώνουν δηλαδή) και όχι διακοσμητικά (σκέτα κουμπιά χωρίς κουμπότρυπα). Στο παρελθόν ο λόγος της ύπαρξής τους ήταν για να μπορεί να σηκώνει κάποιος τα μανίκια του σακακιού προκειμένου να κάνει κάποια εργασία ή να πλύνει τα χέρια του. Σήμερα δείχνει ότι το ρούχο είναι ιδιαίτερα προσεγμένο, ίσως χειροποίητο. Ακόμα μια παρέμβαση είναι η χρήση κλωστής διαφορετικού χρώματος (συνήθως έντονου) για την τελευταία κουμπότρυπα, ανάλογα με την επιθυμία του πελάτη.

Αν και κακοφωτισμένες οι φωτογραφίες, διακρίνονται τα working cuffs και η τελευταία κουμπότρυπα με μωβ κλωστή.