Η βέλγικη γαστρονομία συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες του κόσμου. Περπατώντας στο κέντρο της πόλης βρίσκεις πολλά κομψά μπιστρό, το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι, κατά κανόνα, προσφέρουν πολύ καλής ποιότητας πιάτα έτσι ώστε καθιστούν εύκολη την απόφαση να γευματίσει ή να δειπνήσει κανείς έξω. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει ρίσκο. Στην Αθήνα, για παράδειγμα, αν αποφασίσεις να δοκιμάσεις ένα νέο ρεστοράν, στο οποίο δεν έχεις ξαναπάει, η μία στις δύο περιπτώσεις θα στεφθεί με πλήρη αποτυχία.
Στις Βρυξέλλες, τα πράγματα δείχνουν πιο απλά: Τραπεζάκια έξω στα πεζοδρόμια, εργαζόμενοι που βρίσκονται μετά της δουλειά τους για να πιουν μια υπέροχη βελγική μπύρα ή να δειπνήσουν με στρείδια που συνοδεύουν με ωραία καλοκαιρινά κρασάκια 'de la maison'... το σκηνικό είναι θαύμα, μ'άλλα λόγια.
Kι αν κανείς συμπεριλάβει στον απολογισμό και την καλή αναλογία ποιότητας-τιμής, τότε έχει όλα τα συστατικά μιας επιτυχημένης εξόδου.
Η ωμοφαγία δε είναι πολύ διαδεδομένη: Είτε αυτό λέγεται 'filet americain' (μία βέλγικη παραλλαγή του φιλέτου 'tartare') είτε tartare τόνου εύρισκε πάντα τη θέση του επάνω στα διπλανά μας τραπέζια (και στο δικό μας φυσικά!). Στα ψημένα φιλέτα δε, το ψήσιμο άρτιο: ζουμερά και ροζέ έως κόκκινα (κάποια δε, κατακόκκινα!)
Στις Βρυξέλλες, τα πράγματα δείχνουν πιο απλά: Τραπεζάκια έξω στα πεζοδρόμια, εργαζόμενοι που βρίσκονται μετά της δουλειά τους για να πιουν μια υπέροχη βελγική μπύρα ή να δειπνήσουν με στρείδια που συνοδεύουν με ωραία καλοκαιρινά κρασάκια 'de la maison'... το σκηνικό είναι θαύμα, μ'άλλα λόγια.
Kι αν κανείς συμπεριλάβει στον απολογισμό και την καλή αναλογία ποιότητας-τιμής, τότε έχει όλα τα συστατικά μιας επιτυχημένης εξόδου.
Duvel και Leffe, πασίγνωστες και γευστικότατες. Οι ξηροί καρποί και οι σταφίδες προσφέρονται στην αρχή του γεύματος ...
Η ωμοφαγία δε είναι πολύ διαδεδομένη: Είτε αυτό λέγεται 'filet americain' (μία βέλγικη παραλλαγή του φιλέτου 'tartare') είτε tartare τόνου εύρισκε πάντα τη θέση του επάνω στα διπλανά μας τραπέζια (και στο δικό μας φυσικά!). Στα ψημένα φιλέτα δε, το ψήσιμο άρτιο: ζουμερά και ροζέ έως κόκκινα (κάποια δε, κατακόκκινα!)
"Au Vieux Saint Martin": Eδώ θα βρείτε ίσως το καλύτερο filet americain στο κέντρο της πόλης. Οπως πληροφορείται κανείς από τον κατάλογο του εστιατορίου, το συγκεκριμένο πιάτο παρασκευάζεται από το ... 1923!
Ποικιλία στρειδιών & λοιπών θαλασσινών (μερίδα για ένα άτομο)...
...και τα απαραίτητα εργαλεία.
Ζουμερό entrecote με τραγανές πατάτες, τηγανισμένες σε ζωικό λίπος (σήμα κατατεθέν της βέλγικης κουζίνας)
Ροζέ, δροσερό και υπέροχο!
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Latrevw ta taksidia, etoimazomai kai egw gia souhdia. Oi fwto einai yperoxes, den exw paei pote stis Vrykselles , eyxomai na paw syntoma. Polla polla filia!
Για τη Φρόσω, που πάει Σουηδία:
http://poupsigarden.blogspot.com/2007/10/2007.html
http://poupsigarden.blogspot.com/2007/10/blog-post_22.html
http://poupsigarden.blogspot.com/2007/10/design.html
http://poupsigarden.blogspot.com/2007/10/blog-post_9745.html
Έχω ακούσει τα καλύτερα για την εστίαση στις Βρυξέλλες και το επιβεβαιώνετε κι εσείς.
Προσωπικά είμαι λάτρης των Βέλγικων μπυρών , τις θεωρώ κορυφαίες κι πολύ ιδιαίτερες- δεν είναι πχ μια ακόμη lager ή pils.
Crispy, welcome back! Στις Βρυξέλλες προ ολίγων ετών έχω πιει και μία από τις πιο ωραίες μπύρες που έχω δοκιμάσει ποτέ: Val-Dieu Brune! Δε μπορώ όμως να μην αναφερθώ πάλι στη φ-ο-β-ε-ρ-ή ντόπια μπύρα "sweet water" που ήπιαμε στην Ατλάντα! Προσωπικά δεν υπήρξα πάντοτε φαν της μπύρας, έπινα καν'να δαχτυλάκι το πολύ μια φορα στις τόσες. Το πως κατέληξα να μου αρέσει η μπύρα αδυνατώ να το εξηγήσω. Κακές παρέες μάλλον!
Δημοσίευση σχολίου