Ο κανόνας θέλει το χρώμα της κάλτσας να ταιριάζει με το παντελόνι και όχι με το παπούτσι όπως πολύ συχνά βλέπουμε. Η λογική που τον στηρίζει είναι ότι με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μια συνέχεια που ξεκινάει από τον αστράγαλο τονίζοντας το μήκος του ποδιού του αντρός (και ως γνωστόν σε όλα τα δίποδα το μήκος του ποδίού ή αλλοιώς LBR - Leg to Body Radio, παίζει μεγάλο ρόλο στην εμφάνιση).
Όμως υπάρχει και η εξαίρεση που θέλει τις κάλτσες να μην έχουν καμία σχέση με το χρώμα του παντελονιού ούτε και του παπουτσιού και να είναι ... ότι του φανεί του λωλοστεφανή! Όπως οι κάλτσες στην παρακάτω φωτογραφία που έλαβε ως δώρο γενεθλίων ο Chic in Greek και εκτίμησε αφάνταστα.
Βέβαια οι χρωματιστές και με σχέδια κάλτσες δεν είναι κάτι νέο. Μάλιστα το 1945 το 90% των ανδρικών καλτσών που πωλήθηκαν στην Αμερική ήταν χρωματιστές.
Ο μεγάλος Ηumphrey Βogart. Οι fancy κάλτσες του σε καμία περίπτωση δεν θεωρήθηκε ότι υπονομεύουν την ανδροπρεπή του εικόνα
O Prince of Windsor, διαχρονικό fashion icon, ξεχώριζε μεταξύ άλλων και για τις φανταχτερές του κάλτσες
Η κυριαρχία των μπλε/μαύρων/γκρι ήρθε στην δεκαετία του 50 με την εμφάνιση των συνθετικών one size φτηνών καλτσών και καθιερώθηκε μέχρι τις ημέρες μας στερώντας την ανδρική γκαρνταρόμπα από ένα πολύτιμο αξεσουάρ.
Νομίζω ότι είναι καιρός να βάλουμε λίγο χρώμα στη ζωή μας έστω κι αν πρόκειται για τις κάλτσες μας.
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Χαίρομαι ιδιαιτέρως για αυτό το άρθρο σας, καθώς οι χρωματιστές κάλτσες είναι εδώ και καιρό η στυλιστική μου αδυναμία.
Θεωρώ ότι είναι ένας από τους λίγους τρόπους που έχει ένας άνδρας για να τονίσει τη στυλιστική διαφορετικότητά του, καθώς και να δείξει ότι δεν παίρνει τον εαυτό του απολύτως στα σοβαρα.
Αν και παραμένουν παρεξηγήσιμες ακόμα, στην οπισθοδρομική σε αυτό το θέμα χώρα μας.
Ως εργαζόμενος σε μεγάλη εταιρία, είναι περιττό να εξηγήσω ότι κάλτσες άλλου χρώματος από μπλε και μαύρες δεν υπάρχουν, οι οποίες σε συνδυασμό με φτηνά πολυεστερικά κουστουμια δύο νούμερα μεγαλύτερα, βαρετά πουκάμισα και τραγικές γραβάτες συνθέτουν μία πραγματικά θλιβερή εικόνα.
Και πάλι όμως χαίρομαι για το άρθρο σας.
Έτσι όπως τα λέτε είναι αγαπητέ ad_astra. Όμως από τη στιγμή που έχετε χιούμορ, δε σας φοβάμαι. Θα επιβιώσετε και από την μονοτονία και από τα ... πολυεστερικά.
Ξέχασα να αναφέρω φυσικά τα πολύ κομψά "παντοφλε" παπουτσια με λαστιχενιο μονοκοματο πατο, αγαπημένο αξεσουάρ του μοντέρνου ιδ.υπαλλήλου.
Και δυστυχώς τα πολυεστερικά τα ξεπερνάς δυσκολότερα κι από κοντομάνικο πουκάμισο με γραβάτα.
Καλησπέρα.
Συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο σας και λυπάμαι που τώρα τελευταία εισήλθα στην ωραία αυτή επιλογή.
Παρόλα αυτά, από τις φωτογραφίες του άρθρου, όσο και από άλλες φωτογραφίες σε διάφορα blogs εισπράττω ότι λίγο-πολύ μία σχέση, κυρίως με το παπούτσι, φαίνεται να υπάρχει. Θα ήθελα το σχόλιό σας.
Με εκτίμηση
Υ.Γ. Αγαπητέ ad_astra : Είναι μεγάλη κατάκτηση να μην παίρνεις τον εαυτό σου στα σοβαρά
Αγαπητέ Γ.Β.Π. χαίρομαι που επιλέξατε τις κάλτσες ως ενδυματολογικό statement. Είμαστε ακόμα λίγοι και ίσως αποτελέσει έναν 'μυστικό' κώδικα επικοινωνίας.
Όσον αφορά στη σχέση με το παπούτσι που αναφέρεστε, θα έλεγα είναι εντελώς υποκειμενική και δεν μπορώ να επικαλεστώ κάποιον κανόνα. Για παράδειγμα με μαύρο παπούτσι εγώ δεν θα έβαζα κόκκινη κάλτσα, θεωρώ την αντίθεση πολύ έντονη, έχω δει όμως Άγγλο διπλωμάτη να το φοράει χωρίς κανένα πρόβλημα και μάλιστα σε επαγγελματική υποχρέωση.
Συμφωνώ απόλυτα και με το σχόλιό σας προς τον ad_astra καθόσον ο αυτοσαρκασμός είναι σωτήριος για την ψυχική μας ισσοροπία, ειδικά τη σημερινή εποχή.
Δημοσίευση σχολίου