Μπορεί οι γείτονες Ιταλοί να θρηνούν τον αποκλεισμό της πολυαγαπημένης τους Squadra Azzura, εμείς όμως τους αφιερώνουμε μια αυθεντική εκτέλεση ενός ‘κλασικού’ ιταλικού τραγουδιού από έναν … Αμερικανό ροκά, που υπέκυψε στην αξεπέραστη ιταλική φινέτσα. Κυρίες και κύριοι , ο Μike Patton των Faith No More, με σπίτι στην Μπολώνια και πρώην σύζυγο Ιταλίδα.
Οι chic-in-greek & Mme de Kourelle θα απουσιάζουν για λίγες ημέρες εντός κι εκτός ημετέρων εδαφών…Hasta la vista!
24 Ιουν 2010
20 Ιουν 2010
Μια ηλιόλουστη ημέρα στην Πνύκα
Αυτό που τράβηξε αρχικά την προσοχή μου ήταν το παντελόνι της κυρίας στα αριστερά (Γιάννα Δεσποτοπούλου, πρόεδρος των Special Olympics Ηellas). Είναι τελείως άκαμπτο και ατσαλάκωτο ενώ με τον τρόπο που κρύβει το παπούτσι και ακουμπάει στο έδαφος μοιάζει σαν γύψινη κολώνα.
Στη συνέχεια παρατήρησα τους άντρες της πρώτης σειράς. Δεν είναι εύκολο να βρεις χτυπητό στιλιστικό λάθος σε άντρες με τόσο μεγάλο βαθμό κοσμοπολιτισμού, αν και το γεγονός ότι ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Γερουλάνος αγνοεί ότι κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου καθόμαστε σε στάση προσοχής, κάτι που το ξέρουν καλύτερα οι δύο κυρίες της πρώτης σειράς κι ας μην έχουν πάει φαντάροι, αποτελεί σημαντικό στιλιστικό σφάλμα, υπό την ευρύτερη έννοια.
Θα ήθελα επίσης να εστιάσω στα παπούτσια των αντρών στην πρώτη σειρά. Είναι όλα μαύρα. Όμως είναι καλοκαίρι, σε ανοιχτό χώρο και είναι ακόμα ημέρα. Ποιος ο λόγος λοιπόν για ένα τελείως business παπούτσι; Ούτε οι πιο κολλημένοι άγγλοι τραπεζίτες δεν θα φορούσαν μαύρο παπούτσι σε μια τέτοια εκδήλωση. Είναι ο φυσικός χώρος του καφέ.
15 Ιουν 2010
Γιλέκο μόνο ψάχνει ...
Αφορμή για το σημερινό post είναι ένα ερώτημα που τέθηκε για το αν θα μπορούσε να φορεθεί σε έναν γάμο, που γίνεται τον Ιούλιο, γιλέκο με καλό παντελόνι χωρίς σακάκι.
Η άποψη του chic-in-greek είναι αρνητική. Αλλά ας το δούμε αναλυτικότερα. Αν το γιλέκο είναι από το ίδιο ύφασμα με το παντελόνι, προέρχεται δηλαδή από ένα κοστούμι τριών κομματιών, τότε η απουσία του σακακιού δημιουργεί την αίσθηση του … ανολοκλήρωτου. Στο γραφείο θα μπορούσε να φορεθεί μόνο το γιλέκο, μάλιστα είναι πάρα πολύ καλή λύση λαμβανομένων υπόψη των κλιματιστικών συνθηκών που επικρατούν στους κλειστούς εργασιακούς χώρους. Με αυτό τον τρόπο δεν χρειάζεται να φοράει ο άντρας το σακάκι όλη την ημέρα, ενώ αποφεύγει να κυκλοφορεί με το πουκάμισο και την γραβάτα να κρέμεται. Όποιος τον βλέπει υποθέτει ότι κάπου εκεί κοντά, προφανώς κρεμασμένο στην καρέκλα του, θα έχει και το σακάκι. Στον γάμο όμως; Θα μοιάζει σαν να το έχει χάσει ή ξεχάσει στο σπίτι.
Επιπλέον, τα γιλέκα φοριούνται κουμπωμένα, οπότε το καλοκαίρι, από άποψη δροσιάς, το αποτέλεσμα θα είναι σχεδόν ίδιο με το να φοράει κάποιος το σακάκι.
Τώρα αν πρόκειται για γιλέκο διαφορετικό από το παντελόνι, δεν θα το συνιστούσα για άντρες πάνω από τα 30. Συνήθως γιλέκο μόνο του, διαφορετικό δηλαδή από το παντελόνι, φοράνε οι σερβιτόροι, οι ροκ μουσικοί και, σε συνδυασμό με καρό πουκάμισο και μπότες με σπιρούνια, οι … καμπόηδες.
Για να πάτε στο γάμο το καλοκαίρι θα πρότεινα για τον κύριο κοστούμι (όχι μαύρο), ενδεχομένως χωρίς γραβάτα και με ανοιχτά δύο κουμπιά στο πουκάμισο αν είναι ζέστη, με μια pochette για χρώμα και class. Απλή και κλασική εμφάνιση που πάντα κερδίζει όμως τις εντυπώσεις.
Η άποψη του chic-in-greek είναι αρνητική. Αλλά ας το δούμε αναλυτικότερα. Αν το γιλέκο είναι από το ίδιο ύφασμα με το παντελόνι, προέρχεται δηλαδή από ένα κοστούμι τριών κομματιών, τότε η απουσία του σακακιού δημιουργεί την αίσθηση του … ανολοκλήρωτου. Στο γραφείο θα μπορούσε να φορεθεί μόνο το γιλέκο, μάλιστα είναι πάρα πολύ καλή λύση λαμβανομένων υπόψη των κλιματιστικών συνθηκών που επικρατούν στους κλειστούς εργασιακούς χώρους. Με αυτό τον τρόπο δεν χρειάζεται να φοράει ο άντρας το σακάκι όλη την ημέρα, ενώ αποφεύγει να κυκλοφορεί με το πουκάμισο και την γραβάτα να κρέμεται. Όποιος τον βλέπει υποθέτει ότι κάπου εκεί κοντά, προφανώς κρεμασμένο στην καρέκλα του, θα έχει και το σακάκι. Στον γάμο όμως; Θα μοιάζει σαν να το έχει χάσει ή ξεχάσει στο σπίτι.
Επιπλέον, τα γιλέκα φοριούνται κουμπωμένα, οπότε το καλοκαίρι, από άποψη δροσιάς, το αποτέλεσμα θα είναι σχεδόν ίδιο με το να φοράει κάποιος το σακάκι.
Τώρα αν πρόκειται για γιλέκο διαφορετικό από το παντελόνι, δεν θα το συνιστούσα για άντρες πάνω από τα 30. Συνήθως γιλέκο μόνο του, διαφορετικό δηλαδή από το παντελόνι, φοράνε οι σερβιτόροι, οι ροκ μουσικοί και, σε συνδυασμό με καρό πουκάμισο και μπότες με σπιρούνια, οι … καμπόηδες.
Για να πάτε στο γάμο το καλοκαίρι θα πρότεινα για τον κύριο κοστούμι (όχι μαύρο), ενδεχομένως χωρίς γραβάτα και με ανοιχτά δύο κουμπιά στο πουκάμισο αν είναι ζέστη, με μια pochette για χρώμα και class. Απλή και κλασική εμφάνιση που πάντα κερδίζει όμως τις εντυπώσεις.
14 Ιουν 2010
Μπλε μπλέιζερ ... keep it simple!
Η εφαρμογή όμως, όπως και τα αξεσουάρ είναι τα στοιχεία εκείνα που μπορούν να μεταμορφώσουν ακόμα και τον πλέον βαρετό συνδυασμό. Άλλωστε το όλο ζήτημα με το αντρικό ντύσιμο δεν είναι να διαθέτεις extreme ρούχα αλλά να συνδυάσεις σωστά, ίσως και πρωτότυπα, τα κλασικά. Αν ο κύριος στην παραπάνω φωτογραφία είχε κάνει έστω και ένα μικρό λάθος θα έμοιαζε με εισπράκτορα ή αναβαθμισμένο σεκιουριτά. Αντίθετα, τώρα δείχνει έτοιμος για όλα.
Στην παρακάτω φωτογραφία ο Πρωθυπουργός μας επιχείρησε να ξεφύγει από την ασφαλή επιλογή του κοστουμιού και να πειραματιστεί, ανεπιτυχώς, με το μπλέιζερ.
Τα παντελόνια που αποτελούν ασφαλή επιλογή για το μπλε μπλέιζερ σακάκι είναι τα γκρι και το καλοκαίρι τα μπεζ ή χακί (chinos) ή ακόμα και τα γαλάζια. Τα άσπρα ή κρεμ παραπέμπουν ευθέως σε ναυτική στολή οπότε καλό είναι να φορούνται κοντά στη θάλασσα, σε νησί ή πάνω σε πλοία (συνήθως από τον ... καπετάνιο). Επίσης σε πιο σπορ εμφάνιση ταιριάζει και το τζιν.
Ωραίος συνδυασμός με γκρι ανοιχτό παντελόνι και δύο διαφορετικά patterns, καρό στο πουκάμισο και πουά στη γραβάτα, όλα σε τόνους του μπλε.
British Classic
13 Ιουν 2010
... και τα μαχαιροπίρουνα μιλάνε!
Ο τρόπος που τοποθετούνται στο τραπέζι τα μαχαιροπήρουνα κατά τη διάρκεια του φαγητού είναι συγκεκριμένος και εντάσσεται στον ευρύτερο κώδικα των καλών τρόπων συμπεριφοράς, όπως διαμορφώθηκαν και εξελίσσονται από την αστική τάξη. Αυτό καθόλου δε σημαίνει ότι είναι ένα ανούσιο πρωτόκολλο. Αντιθέτως, πρόκειται για έναν κώδικα επικοινωνίας, που επιτρέπει στους συνδαιτυμόνες να απολαύσουν απερίσπαστοι το φαγητό τους και στους σερβιτόρους ή –εφόσον δεν πρόκειται για συνθήκες οργανωμένης εστίασης – στους οικοδεσπότες, να επιτελέσουν το έργο τους αποτελεσματικά. Στοιχειώδεις γνώσεις savoir faire, θα σκεφθείτε! Αμ δε!
Αφορμή των σκέψεων αυτών υπήρξε ένα πρόσφατο δείπνο σε αξιόλογο εστιατόριο στο κέντρο της Αθήνας.
Τα έξι άτομα της συντροφιάς, ως είναι φυσικό, δεν συντονίζονταν στις φάσεις του φαγητού τους (άλλος έτρωγε γρήγορα, άλλος έκανε παρατεταμένα διαλείμματα στη μάσηση του φαγητού, ώστε να μπορεί να συμμετέχει στην κουβέντα κλπ). Αν και όλοι τους επιστήμονες ή, τέλος πάντων, με ένα background σημαντικής κοινωνικής εμπειρίας, ο τρόπος που φέρονταν στα μαχαιροπήρουνά τους προκαλούσε συχνά-πυκνά αναστάτωση στο τραπέζι: Οι σερβιτόροι έσπευδαν να αποσύρουν ένα πιάτο με λίγο εναπομείναν φαγητό, θεωρώντας ότι επειδή ο πελάτης είχε τοποθετήσει τα μαχαιροπήρουνα μέσα στο πιάτο σχεδόν παράλληλα το ένα προς το άλλο, είχε τερματίσει . Ο πελάτης από τη μεριά του, νόμιζε ότι είχε σταυρώσει τα μαχαιροπήρουνα, άρα δήλωνε προσωρινή παύση φαγητού χάριν κουβέντας. Άλλοι πάλι, ακουμπούσαν τα μαχαιροπήρουνα ωσάν…κουπιά στην άκρη του πιάτου, απειλώντας το ζωτικό χώρο του διπλανού τους.
Τα πράγματα είναι απλά:
Αν θέλουμε να δηλώσουμε ότι τελειώσαμε το φαγητό μας τοποθετούμε το πιρούνι και το μαχαίρι το ένα δίπλα στο άλλο όπως στην παρακάτω φωτογραφία, ώστε να δείχνουν την ώρα τέσσερις ή πέντε (υποθέσουμε ότι το πιάτο είναι το καντράν ενός ρολογιού και το μαχαιροπίρουνο ο δείκτης της ώρας).
Πρέπει να εξομολογηθώ ότι ψάχνοντας στο internet για κατάλληλη φωτογραφία διαπίστωσα κάτι που αγνοούσα. Δηλαδή ότι η τοποθέτηση του πιρουνιού με τα δόντια να κοιτούν προς τα πάνω είναι … the American style, ενώ με τα δόντια προς τα κάτω είναι το continental style.
Αν τώρα θέλουμε να κάνουμε ένα μικρό διάλλειμα καθόσον τρώμε χρειάζεται να θυμόμαστε ότι θα πρέπει να σχηματίσουμε ένα Λ στο πιάτο μας. Τοποθετούμε δηλαδή το μαχαίρι και το πιρούνι ώστε να σχηματίζουν ένα κεφαλαίο Λ με τα δόντια του πιρουνιού να ακολουθούν τον κανόνα που περιγράψαμε παραπάνω.
Αφορμή των σκέψεων αυτών υπήρξε ένα πρόσφατο δείπνο σε αξιόλογο εστιατόριο στο κέντρο της Αθήνας.
Τα έξι άτομα της συντροφιάς, ως είναι φυσικό, δεν συντονίζονταν στις φάσεις του φαγητού τους (άλλος έτρωγε γρήγορα, άλλος έκανε παρατεταμένα διαλείμματα στη μάσηση του φαγητού, ώστε να μπορεί να συμμετέχει στην κουβέντα κλπ). Αν και όλοι τους επιστήμονες ή, τέλος πάντων, με ένα background σημαντικής κοινωνικής εμπειρίας, ο τρόπος που φέρονταν στα μαχαιροπήρουνά τους προκαλούσε συχνά-πυκνά αναστάτωση στο τραπέζι: Οι σερβιτόροι έσπευδαν να αποσύρουν ένα πιάτο με λίγο εναπομείναν φαγητό, θεωρώντας ότι επειδή ο πελάτης είχε τοποθετήσει τα μαχαιροπήρουνα μέσα στο πιάτο σχεδόν παράλληλα το ένα προς το άλλο, είχε τερματίσει . Ο πελάτης από τη μεριά του, νόμιζε ότι είχε σταυρώσει τα μαχαιροπήρουνα, άρα δήλωνε προσωρινή παύση φαγητού χάριν κουβέντας. Άλλοι πάλι, ακουμπούσαν τα μαχαιροπήρουνα ωσάν…κουπιά στην άκρη του πιάτου, απειλώντας το ζωτικό χώρο του διπλανού τους.
Τα πράγματα είναι απλά:
Αν θέλουμε να δηλώσουμε ότι τελειώσαμε το φαγητό μας τοποθετούμε το πιρούνι και το μαχαίρι το ένα δίπλα στο άλλο όπως στην παρακάτω φωτογραφία, ώστε να δείχνουν την ώρα τέσσερις ή πέντε (υποθέσουμε ότι το πιάτο είναι το καντράν ενός ρολογιού και το μαχαιροπίρουνο ο δείκτης της ώρας).
the continental style
διάλειμμα (continental style)
9 Ιουν 2010
Ο Nick Cave και οι άλλοι
Από παλιά μου άρεσε ο Nick Cave. Είτε σαν Birthday Party, είτε με τους Bad Seeds ακόμα και σαν ηθοποιός. Όταν είδα όμως πρόσφατα τις παρακάτω φωτογραφίες, αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον για το άτομό του. Βλέπετε το στυλ του είναι αυθεντικό και μόνιμο.
Eίναι το ίδιο άτομο τόσο στην σκηνή όσο και στην καθημερινότητά του όταν πάει τα παιδιά του στο σχολείο ή για ψώνια με τη γυναίκα του.
Όχι σαν μερικούς μερικούς που όταν δεν έχουν μαζί τους στυλίστες είναι … δυστυχώς γι’ αυτούς … μόνον ο εαυτός τους.
Μπότες UGG, καλοκαιρινό φορεματάκι 70's και o "παναμάς" του θείου Περικλή στο κεφάλι. Η διεθνούς φήμης ποπ σταρ Britney Spears αυτοσχεδιάζει επικινδύνως!
Όχι σαν μερικούς μερικούς που όταν δεν έχουν μαζί τους στυλίστες είναι … δυστυχώς γι’ αυτούς … μόνον ο εαυτός τους.
Η Mariah Carey άρτι εξελθούσα από το ...γυμναστήριο με 12ποντο πέδιλο.
Ο Jude Law στο Λονδίνο. Ξεθωριασμένα χρώματα πάνω- κάτω, αμάνικο μπλουζάκι σαν το τελευταίο λαϊκό τεκνό και παντελόνι παραλίας μέσα στην πόλη. Δεν τολμώ να σκεφτώ ότι είναι ΚΑΙ...κοντοβράκι!
Μπότες UGG, καλοκαιρινό φορεματάκι 70's και o "παναμάς" του θείου Περικλή στο κεφάλι. Η διεθνούς φήμης ποπ σταρ Britney Spears αυτοσχεδιάζει επικινδύνως!
6 Ιουν 2010
Κι άλλες πλατφόρμες...
Οι πλατφόρμες, έχουν αναδειχθεί σε εξαιρετικά δημοφιλές υπόδημα της γυναικείας θερινής γκαρνταρόμπας, και δικαίως αφού χαρίζουν εντυπωσιακό παράστημα και συχνά είναι άνετες στο περπάτημα. Ειδικά την τελευταία διετία - τριετία, οι σχεδιαστές των διάσημων οίκων έχουν χαρίσει στους απανταχού fashionista άπειρα μοντέλα-αντικείμενα πόθου. Με το καλοκαίρι να έχει πλέον και επισήμως διαβεί το κατώφλι μας, ιδού μερικά μοντελάκια ακόμη. Προσωπικά 'πεθαίνω' για τα Bottega Veneta (640 euro, όσο δηλαδή μία ... σύνταξη του μέλλοντός μας!).
Bottega Veneta
Burberry
Donna Karan
Jimmy Choo
Marc Jacobs
Donna Karan
Miu Miu
5 Ιουν 2010
Spezzatura
'Ξέχασε' ο Mastroianni να κουμπώσει το κουμπί στο μανίκι του σακακιού του; Μάλλον όχι. Είναι μέρος της Spezzatura του.
Οι Ιταλοί χρησιμοποιούν την λέξη Sprezzatura όταν αναφέρονται στη συμπεριφορά εκείνου που δείχνει ότι δεν νοιάζεται ιδιαίτερα για την εικόνα του, παρότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Αποκρύπτει δηλαδή επιμελώς όλες τις προσπάθειες που κάνει, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να φαίνεται ότι προκύπτει αβίαστα και χωρίς σκέψη.
Παριζιάνικη Spezzatura που συνέλαβε ο φακός Sartorialist
Αν νομίζετε ότι θετικά σχόλια για την εμφάνιση τους επιζητούν, κατά κανόνα, μόνον οι γυναίκες, σας εμειδίασαν μειδίαμα πλάνο. Πολλοί είναι οι άντρες που επιθυμούν να γίνεται αντιληπτή η ενδυματολογική τους διαφοροποίηση από τα υπόλοιπα … ζωάκια της αγέλης και να εισπράττουν τα σχετικά κοπλιμέντα.
Τα όρια μεταξύ sprezzatura και γελοίου είναι συχνά δυσδιάκριτα
Ο Gianni Agnelli ήταν η επιτομή της sprezzatura. Ήταν ο άντρας που άλλαξε την αντίληψη πολλών άλλων άντρων για το πώς να φορούν τα ρούχα τους με μη συμβατικό τρόπο. Ακόμα και σήμερα αποτελεί πηγή έπνευσης:
O Εγγονός του Agnelli, Lapo Elkann, συνεχίζει την παράδοση
2 Ιουν 2010
Προεδρικοί γιακάδες
Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε μια πολύ όμορφη σκηνή από την επίσκεψη του Προέδρου της Σερβίας στην Αθήνα.
Παρατηρώντας ενδυματολογικά τους δύο άντρες θα λέγαμε κατ’ αρχάς ότι είναι αυτή που αρμόζει στη θέση και το κύρος τους. Με μια πιο προσεκτική και λεπτομερειακή ματία όμως στον κ. Τάντιτς θα δούμε ότι υπάρχει μια ατέλεια. Το πουκάμισό του.
Οι γιακάδες δεν ακουμπάνε στο στήθος όπως θα έπρεπε αλλά σηκώνονται προς τα πάνω. Επίσης έχει επιλέξει, κατά τη γνώμη μας, λανθασμένο είδος γιακά. Βλέπετε ο γιακάς είναι το πλησιέστερο κομμάτι ρούχου προς το πρόσωπο και ως εκ τούτου έχει τον ρόλο του πλαισίου. Όπως μια υπερβολικά μεγάλη κορνίζα θα κάνει τη φωτογραφία να φαίνεται μικρότερη έτσι και οι γιακάδες επηρεάζουν το πώς φαίνεται το κεφάλι αυτού που τους φοράει. Οι μικροί γιακάδες για παράδειγμα κάνουν ένα μεγάλο κεφάλι να φαίνεται μεγαλύτερο, και το αντίστροφο.
Συνεπώς ένα πουκάμισο με πιο μακριούς γιακάδες, σαν αυτό του δικού μας Προέδρου, θα ταίριαζε σαφώς καλύτερα και στον Σέρβο επίσημο, αφού το πρόσωπό του θα έδειχνε πιο συμμετρικό, ενώ οι μακρύτεροι γιακάδες θα ταίριαζαν με τις έντονες γωνίες του προσώπου του.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
