“Dress is a very foolish thing, and yet it is a very foolish thing not to be well dressed.”
Lord Chesterfield

ΔΕΧΟΜΕΘΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙ all time classic style!

28 Μαρ 2010

Pochette, αυτή η μικρή άγνωστη


Από τη δεκαετία του 30 μέχρι σήμερα έχει ιδιαίτερη θέση στο αντρικό ντύσιμο και αποτελεί βασική ένδειξη κομψότητας. Οι Γάλλοι τη λένε Pochette, οι αγγλόφωνοι handkerchief και pocket square, εμείς μαντηλάκι.
 Η ύπαρξη της μικρής τσέπης στο ύψος του στήθους, στην αριστερή πλευρά του αντρικού σακακιού, δεν υπάρχει χωρίς λόγο ούτε για να βάζουμε τσιγάρα ή τα γυαλιά. Είναι αποκλειστικά για pochette.

Είναι γεγονός ότι πολύ λίγοι άντρες τα φοράνε, αν και τα τελευταία χρόνια υπάρχει έντονα αυξητική τάση. Μεγάλος αριθμός φοβάται πως δεν θα το κάνει σωστά ενώ στα μάτια των λιγότερο εκλεπτυσμένων αντρών φαίνεται ως … ξιπασιά. Παρ’ όλα αυτά, ένα μικρό λευκό μαντηλάκι είναι ο γρηγορότερος και ο φτηνότερος τρόπος να κάνεις ένα μέτριο κοστούμι να δείχνει καλύτερο και ακριβότερο από ό,τι πραγματικά είναι.

Ας δούμε λοιπόν μερικούς από τους βασικούς κανόνες για ασφαλή χρήση:


Βασικά θα πρέπει να φαίνεται ανέμελα τοποθετημένο και δεν θα πρέπει να τραβάει την προσοχή αλλά να συνεισφέρει στην αναβάθμιση της συνολικής εικόνας.


Το άσπρο είναι μια βασική και ασφαλής επιλογή. Το τετράγωνο δίπλωμα (ονομάζεται tv fold ή ‘το δίπλωμα του αρχιτέκτονα’) είναι αυτό που αφήνει μια λεπτή άσπρη γραμμή να φαίνεται πάνω από το τσεπάκι και ήταν πολύ δημοφιλές τη δεκαετία του 50. Επανεμφανίστηκε ίσως λόγω της συχνής χρήσης του στην τηλεοπτική σειρά Mad men.




tv fold ή ‘το δίπλωμα του αρχιτέκτονα’

 Το μαντηλάκι από λινό είναι πιο επίσημο (σε μεγάλης κυκλοφορίας αντρικό ελληνικό περιοδικό διάβασα πρόσφατα ότι φοριέται το καλοκαίρι … καμία σχέση … εντελώς άσχετος ο κύριος που το έγραψε … και ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί τα κάνουμε όλα λάθος) και αυτό γιατί συνδυάζεται καλύτερα, μέσω της αντίθεσης, με την μεταξωτή γραβάτα που είναι απαραίτητη στη βραδινή εμφάνιση. Αναλυτικότερα, αν φορέσουμε μεταξωτή γραβάτα και μεταξωτό μαντηλάκι υπάρχει υπερβολική συγκέντρωση του ίδιου υλικού, το οποίο δεν μπορεί να θεωρηθεί και ιδιαίτερα διακριτικό. Αντίθετα το μεταξωτό μαντηλάκι ταιριάζει καλύτερα είτε με τα πιο χοντρά υφάσματα όπως τα tweed σακάκια ή με κασμιρένιες γραβάτες.



Η knit tie συνδιάζεται άριστα με μεταξωτό μαντηλάκι λόγω της διαφορετικής υφής του ίδιου υλικού

Θα συνιστούσα επίσης το μεταξωτό pochette αντί γραβάτας σε περίπτωση που θέλουμε μια πιο χαλαρή εμφάνιση.




Ο chic-in-greek χωρίς γραβάτα αλλά με κίτρινο μεταξωτό μαντηλάκι με γκρι λεπτομέρειες

 Τα χρώματα της γραβάτας ή του πουκαμίσου καθορίζουν το χρώμα της pochette. Προσοχή όμως. Ποτέ το ίδιο χρώμα. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το σετάκι γραβάτα – μαντηλάκι. Εκτός από το ότι δείχνει έλλειψη εκλέπτυνσης και γούστου, παρασύρει και εγκλωβίζει το βλέμμα του παρατηρητή και το αποτρέπει από το να συνεχίσει προς το πρόσωπο αυτού που τα φοράει, που είναι ο σκοπός των ενδυμάτων.

Ο Ευαγγελάτος είναι ένα κλασσικό παράδειγμα για το πως ΔΕΝ πρέπει να φοριέται μια pochette


Τόσα χρόνια στην τηλεόραση και δεν βρέθηκε κάποιος να του το πει; Τόσοι στυλίστες και ειδικοί που δουλεύουν στο κανάλι δεν μπόρεσαν να τον διορθώσουν; Απορίας άξιον!
... και εκεί που πιστεύεις ότι τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, βλέπεις τον κ. Πατούλη, Δήμαρχο Αμαρουσίου, όχι μόνο να συνδιάζει γραβάτα - μαντηλάκι, αλλά να τα ταιράζει και με το χρώμα του φορέματος της συζύγου!

ΠΡΟΣΟΧΗ! Αν δείτε τέτοιου είδους συνδιασμούς σε κατάστημα ανδρικών ρούχων, αποχωρήστε διακριτικά. Είναι μια σαφής ένδειξη για το γούστου του εμπόρου και το γενικότερο ύφος της πραμάτειας του καταστήματος.

Η καλύτερη επιλογή είναι να ταιριάξουμε ένα από τα χρώματα της γραβάτας, το χρώμα της βάσης της ή μιας από της ρίγες ή τα σχέδια που έχει, ή ακόμα και να βρούμε κάποιο συμπληρωματικό ή κάποια άλλη απόχρωση των κυρίαρχων χρωμάτων. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να συνδιάσουμε το μαντηλάκι με τα χρώματα του πουκαμίσου.

 Το χρώμα της γραβάτας βρίσκεται σε λεπτομέρεια στο μαντηλάκι. Επίσης προσέξτε τι ωραία ταιριάζει το μεταξωτό μαντηλάκι με το tweed σακάκι και την κασμιρένια γραβάτα. Μίξη υλικών.



Το μαντηλάκι ταιριάζει με λεπτομέρεια της γραβάτας


 Όσον αφορά στην τοποθέτησή του υπάρχουν πολλοί τρόποι. Μια μικρή έρευνα στο internet θα σας δείξει διάφορους. Εγώ προτιμώ είτε το δίπλωμα Puff Pocket Square που βλέπουμε παρακάτω:












































είτε το δίπλωμα tv ή αρχιτέκτονα. Σε κάθε περίπτωση, να θυμάστε ότι δεν χρειάζεται να είναι τέλεια διπλωμένα. Το αντίθετο μάλιστα. Χρειάζεται να δείχνουν ότι δεν έχετε περάσει ώρες για να προετοιμαστείτε (ασχέτως αν τελικά το κάνατε)


27 Μαρ 2010

Το παρεξηγημένο μαύρο

Το μαύρο είναι chic. Το μαύρο είναι σέξι. Το μαύρο κολακεύει τη σιλουέτα. Όλ’ αυτά είν’αλήθεια, όπως αλήθεια είναι ότι η κατάχρηση του μαύρου χρώματος στα ρούχα μας, το έχει καταντήσει το κακόμοιρο κάτι σαν … γκρι. Ναι, το μαύρο είναι ένα πολύ πλεονεκτικό ουδέτερο χρώμα καθώς συνδυάζεται με αρκετά χρώματα, σίγουρα όμως ΟΧΙ με όλα, όπως διατείνονται πολλοί.

Το μαύρο συνδυάζεται έξοχα με μαύρο. Τα λευκά, τα γκρι, τα ζεστά ή σκούρα καφέ, κόκκινα και μπλε (ξεχάστε τις προκαταλήψεις για το μπλε και το μαύρο, έχουν ξεπεραστεί χρόνια τώρα) συνοδεύουν επιτυχημένα το μαύρο.


Κόκκινο με μαύρο. Ασφαλής επιλογή κι ειδικά με αυτήν τη 'γεωγραφία': Κόκκινο πάνω, μαύρο κάτω. Μαύρο και καφέ για παντελόνι-μπότες, επίσης safe.

Classic


O συνδυασμός μαύρου - γκρι μας δίνει ιδιαίτερα εκλεπτυσμένους συνδυασμούς.
Μπλε πανωφόρι με μαύρο φόρεμα. Chic!


Τα απαλά ροζ ή γαλάζια (αυτά που συνήθως συναντάμε στα μωρουδιακά, δηλαδή) και τα αχνά κίτρινα ( όπως αυτά στα νεογέννητα κοτοπουλάκια) ΔΕΝ θα πρέπει να συνδυάζονται με το μαύρο. (Δε θα βγαίνατε έξω φορώντας, για παράδειγμα, μαύρο παντελόνι και από πάνω την πιζάμα σας, έτσι δεν είναι;)
Επίσης, ξεθωριασμένα χρώματα όπως το πράσινο που έχει αρκετό γκρι μέσα (σταχτοπράσινο – sage green), το απαλό μωβ ή ξεπλυμένα καφέ αντενδείκνυνται για το συνδυασμό τους με μαύρο.
Και μία έκπληξη: Αντίθετα με αυτό που συχνά νομίζουμε, ζωηρά χρώματα, όπως το φούξια, το μωβ ή το τιρκουάζ δείχνουν μουντά κατά το συνδυασμό τους με το μαύρο. Τα χρώματα αυτά αναδεικνύονται δίπλα σε λευκό και σε αποχρώσεις του καφέ και του γκρι.

Ο κανόνας συνιστά τη χρήση του μαύρου για το κάτω μέρος του σώματος (φούστα ή παντελόνι) και για τα εξωτερικά στρώματα της ενδυμασίας (πανωφόρι). Πρόκειται για μία ασφαλή επιλογή, που κολακεύει την πλειονότητα των σωμάτων. Φυσικά υπάρχουν άκρως επιτυχημένες εξαιρέσεις.
Η μονοχρωματική αμφίεση ‘κόβει’ κιλά και μακραίνει τη σιλουέτα. Επειδή όμως δε θέλετε να σας περνάνε για βαρυπενθούσα, προτιμήστε το μαύρο παντελόνι σας να το φορέσετε με μαύρο μπουφάν (σακάκι-ζακέτα) και με διαφορετικού χρώματος μπλούζα. Η οπτική επιμήκυνση της σιλουέτας εξυπηρετείται μια χαρά από τα δύο μαύρα κομμάτια (πάνω-κάτω) και δεν κινδυνεύετε να σας πλησιάσουν με συμπόνια και κατανόηση.

Συλλυπητήρια!

Για μoνοχρωματική αμφίεση, αποφύγετε το μαύρο.

Τα παραπάνω συνιστούν main stream κανόνες, για ασφαλή και κολακευτική χρήση του μαύρου χρώματος στα ρούχα μας. Η υπέρβαση των κανόνων, φυσικά, είναι η ψυχή της μόδας και γι’αυτό κανείς δεν αποκλείει ότι απροσδόκητοι συνδυασμοί μπορεί να εξελιχθούν σε μεγάλο σουξέ.
Συμπερασματικά, μην αντιμετωπίζετε το μαύρο ως την ‘εύκολη λύση’, χειρισθείτε το επιλεκτικά και αυτό θα σας αποζημιώσει…

25 Μαρ 2010

Παραδείγματα προς μίμηση και αποφυγή, μέρος β΄

Σε συνέχεια του προηγούμενου post, όπου η κομψότης και απόλυτη προσαρμογή του ενδύματος της υπουργού Παιδείας κ.Α. Διαμαντοπούλου στην περίσταση (επιθεώρηση στρατιωτικού αγήματος), απέσπασε θετικά σχόλια, ιδού ένα άλλο case study: H σύζυγος του δημάρχου Αμαρουσίου κ.Πατούλη, σε στιγμιότυπα από τη συμμετοχή της στο δημόσιο βίο.
ENJOY!






24 Μαρ 2010

Παραδείγματα προς μίμηση και αποφυγή


Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε τον Δήμαρχο της πόλης να καταθέτει στεφάνι στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτου κατά τη μαθητική παρέλαση της 24 Μαρτίου 2010. Με την εμφάνισή του κάθε άλλο παρά τιμά την ημέρα, την παρελαύνουσα νεολαία και την τελετή στο σύνολό της. Το παπουτσάκι-υβρίδιο, καλό για βόλτα στα μαγαζιά, ή στα νησιώτικα σοκάκια το καλοκαίρι … αλλά για την τελετή? Φανερή είναι και η επιρροή της σχολής του Συνασπισμού (δεν φοράμε γραβάτα γιατί είμαστε επαναστάτες). Κύριε Κακλαμάνη, αν δεν μπορείτε το πρωτόκολλο καθίστε σπίτι με τους φίλους σας.




Στην άλλη φωτογραφία η Υπουργός Παιδείας επιθεωρεί το στρατιωτικό άγημα ως η έχουσα το γενικό πρόσταγμα της τελετής. Με συντηρητική, όπως άλλωστε επιβάλλεται για την περίσταση, αλλά και αριστοκρατική εμφάνιση η κυρία Διαμαντοπούλου κλέβει τις εντυπώσεις. Πράγμα που δεν μπορώ να πω για τον αξιωματικό του Στρατού από πίσω της. Μα καλά. Σε όλες τις Ένοπλες Δυνάμεις δεν μπορούσαν να βρουν κάποιον με καλύτερο παράστημα; Κι αυτός δεν μπορούσε να βρει μια στολή στα μέτρα του; Τι συνέβη; Περίμενε να ψηλώσει και τελικά … πάχυνε; Γι’αυτό τα μακριά μανίκια και η στενή μέση. Πάντως, εμένα μου θυμίζει παραγεμισμένο λουκάνικο. Είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος να εκπέμψουμε μηνύματα ισχύς σε αποδέκτες του εξωτερικού και ανύψωσης του ηθικού στο εσωτερικό, ειδικά κατά την παρούσα συγκυρία;

23 Μαρ 2010

You can never be overdressed or overeducated

Με τη φράση του τίτλου o Oscar Wilde χρησιμοποίησε την υπερβολή προκειμένου να απαντήσει στο δίλλημα μεταξύ overdressed ή underdressed.
Με αφορμή σχόλιο σε προηγούμενο post όπου αναγράφεται «Να πας στο Μπακαρά με κοστούμι είναι too much, όλοι θα σε κοιτάνε, οι άντρες εννοείται, με μισό μάτι! Όπως το άλλο, να πηγαίνεις σε μπαράκι, και να παραγγέλνεις κρασι!», θα ήθελα να πω ότι δεν θα πρέπει να φοβόμαστε να είμαστε οι πιο καλοντυμένοι στην παρέα ή στο μαγαζί.

Δεν αμφισβητεί κανείς ότι χρειάζεται να υπάρχει συνάφεια μεταξύ ντυσίματος και περίστασης. Δηλαδή, θα είμαστε μάλλον overdressed αν πάμε στα «Μπακαλιαράκια» με το Corneliani των 2.000 ευρώ.
Αγάπη μου είσαι έτοιμη; Έχουμε κράτηση στα Μπακαλιαράκια!

Όμως, από την άλλη, να είμαστε πάνω από 30 (βλέπε post για σχέση ντυσίματος και ηλικίας) και να φοράμε κοστούμι μόνο στους γάμους και τις κηδείες, το θεωρώ εξίσου pathetic.

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Είναι να πάμε κάπου. Αν υπάρχει πρόσκληση, που καθορίζει την ενδυμασία, ακολουθούμε τις υποδείξεις της πρόσκλησης. Αν όχι, θα πρέπει να εξετάσουμε την περίσταση και τον χώρο και να πάρουμε τη σχετική απόφαση. Συχνά θα βρεθούμε προ του διλλήματος να είμαστε overdressed ή underdressed. Σε αυτή την περίπτωση εγώ θα επέλεγα πάντα το πρώτο για τους εξής λόγους:

Αν είσαι underdressed σε μια εκδήλωση ή χώρο ψυχαγωγίας συνήθως κανείς δεν σου δίνει σημασία. Αν είσαι overdressed το πολύ -πολύ να σε θεωρήσουν λίγο snob. So what? Μερικές φορές ίσως είναι καλύτερα, γιατί αποτρέπει τους άσχετους από το να σου πιάνουν κουβέντα.

Επίσης, αν είσαι underdressed, δείχνεις έλλειψη σεβασμού σε αυτόν που σε καλεί ή/και στη συνοδεία σου καθώς και έλλειψη κοινωνικής κουλτούρας. Επίσης αν είσαι overdressed εύκολα μπορείς να προσαρμοστείς προς τα κάτω ενώ το αντίθετο δεν γίνεται.

Αν είναι να διερωτάται κάποιος για την αφεντιά μας: «ποιος είναι αυτός ο τύπος που νομίζει ότι είναι καλύτερος από όλους μας» και «ποιος είναι αυτός ο ηλίθιος που δεν ξέρει πώς να ντυθεί», προτιμώ το πρώτο.

Έχοντας ως case study το Baccara, κατά την άποψη μου, η σωστή προσέγγιση θα ήταν η εξής: Πρώτη κίνηση είναι να διερευνήσουμε τι θα φορέσει η γυναίκα/σύντροφος ή ραντεβού μας και να ντυθούμε ανάλογα. Συνήθως οι γυναίκες έχουν καλύτερο κριτήριο αλλά και αισθητήριο. Όμως, ακόμα και αν κάνει λάθος, οφείλουμε να προσαρμόσουμε το ντύσιμό μας σε αυτήν ώστε να μην αισθανθεί άσχημα. Στην περίπτωση του Baccara και ανάλογων μαγαζιών τα πράγματα είναι απλά. Από τη στιγμή που παίζεται jazz, να μην πω μόνο και η υποψία ότι θα ακουστεί Sinatra, το κοστούμι είναι μονόδρομος.


Βέβαια, ανάλογα με την παρέα ή και τη διάθεση, μπορούν να γίνουν διάφορες προσαρμογές τόσο προς τα πάνω όσο και προς τα κάτω. Αν δηλαδή είναι πολύ της ‘άνεσης’, τότε ένα μπλε δίκουμπο κοστούμι, με ροζ πουκάμισο χωρίς γραβάτα, με καφέ παπούτσι και αντίστοιχη ζώνη θα ταιριάζει σε μεγάλο βαθμό. Αναβαθμίζεται και γίνεται πιο dressing up με λευκό πουκάμισο και μία pochette για να δώσει λίγο χρώμα, και ακόμα περισσότερο με τη γραβάτα. Μπορούμε επίσης να ακολουθήσουμε και την αντίθετη πορεία, να πάμε δηλαδή κάπου με γραβάτα, και, αν διαπιστώσουμε ότι είμαστε overdressed, να τη βγάλουμε.


Dressed down με κοστούμι (δε νομίζω να δείχνεις πιο cool εάν ντυθείς 'καμπόης' με τζιν και μπότες)

Ο George μπορεί να φοράει το κοστούμι χωρίς γραβάτα υποδειγματικά (αν και διαφωνώ με τα κατάμαυρα)

Μια άλλη προσέγγιση στο 'σπάσιμο' του κοστουμιού



... άλλη μία

... δε θα μπορούσε να λείπει η ιταλική σχολή

Μία άλλη λύση που θα πρότεινα είναι η ανάμειξη διαφορετικών στυλ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση να φορέσουμε γραβάτα knit tie με το μπλε λεπτό κοστούμι (φοριέται συνήθως με βαρύτερα υφάσματα όπως τα tweed) η οποία σε αντίθεση με τη μεταξωτή κατεβάζει το επίπεδο επισημότητας του συνολικού ντυσίματος.


 knit tie

Πάνω απ’ όλα όμως χρειάζεται ο άντρας να αισθάνεται καλά με ντύσιμό του και να μπορεί να το υποστηρίξει, αλλιώς κάθε προσπάθεια θα μοιάζει παράταιρη και θα δείχνει overdressed ακόμα και με τζιν.

22 Μαρ 2010

Δικηγορικό dress code: ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ.

Πρώην Σχολή Ευελπίδων, σήμερα. Δικαστική αίθουσα, ποινική υπόθεση. Χώρος όπου κατεξοχήν επικρατεί -και δικαίως-ενδυματολογικό πρωτόκολλο...Έτσι θυμόμουν τουλάχιστον. Αμ, δε! Τι είδαν τα μάτια μου...!
Νεαρά δικηγόρο με ογκώδες μπουφάν με πούπουλα χρώματος ... λευκού, συνδυασμένο με κολάν επίσης λευκό (Τα μπατόν σκι μάλλον τα είχε αφήσει στο γραφείο. Σημειωτέον η θερμοκρασία σήμερα είχε ανέλθει στους 22 βαθμούς Κελσίου).
΄Ετερο λειτουργό της Θέμιδος, ενδεδυμένο μπλε μάλλινο κοντό μπουφάν και ζιβάγκο. Τον κοίταγα και άθελά μου τον φανταζόμουν στην γέφυρα του πλοίου με το τσιμπούκι αναμένο...
Επίσης δικηγόρος τρίτης ηλικίας, παρουσιάστηκε με εμφάνιση 'μόλις ξύπνησα' (αξύριστος, τσαλακωμένος, η γραβάτα χαλαρή..). Το καλύτερο, σας το φυλάω για το τέλος: Η γραμματέας της έδρας, φορούσε μπλούζα με ... παγιέτες!

Μισό λεπτό να μαντέψω: Δικηγόρος! (με αυτά που είδα σήμερα ...)



21 Μαρ 2010

Οι αταίριαστοι

Το Baccara μετακινήθηκε από το Μεταξουργείο στο Μαρούσι. Το γαλλικό καμπαρέ, που είχαμε πρωτογνωρίσει, έδωσε τη θέση του σε έναν χώρο αποστειρωμένο, άνευρο, χωρίς προσωπικότητα. Η διατήρηση της μουσικής μπάντας, όμως, δίνει στο Baccara ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους ανταγωνιστές του: Οι δύο τραγουδίστριες και η ορχήστρα με ρεπερτόριο Jazz, swing, rock n’ roll και soul (εξαιρετική η εκτέλεση του «You Know I'm No Good», της Amy Winehouse) αλλά και επιλεγμένα ελληνικά κομμάτια καταφέρνουν να μεταδώσουν το κέφι τους στο κοινό.

Εν αντιθέσει προς το συνήθως συμβαίνον ανά την επικράτεια, όπου όλοι ανεβαίνουν στα τραπέζια σαν κουρδισμένοι ή ‘πιάνουν’ τον καρσιλαμά, στο Baccara o κόσμος ξεδίνει με δυτικούς χορούς. Το γιατί σπανίζουν αυτού του είδους τα εστιατόρια ή τα μπαρ από την Αθήνα είναι ακόμα μια από τις ιδιαιτερότητές μας (ξέρετε, αυτές που έχουν ως αποτέλεσμα να μας ζηλεύει όλος ο κόσμος και να συνωμοτεί – ολημερίς κι ολονυχτίς πως θα μας καταστρέψει).

Με αφορμή το Baccara, θα ήθελα να θίξω ένα ζήτημα, που, αν κρίνω από τη συχνότητα των σχετικών αναφορών σε blogs και fora, απασχολεί πολύ τον γυναικείο πληθυσμό και προκαλεί εύλογη απορία σε μένα.

Πρόκειται για τη διαφορετική προσέγγιση ανδρών και γυναικών στο ζήτημα ‘ένδυμα εξόδου’ και τη χτυπητή ενδυματολογική ανομοιογένεια ανάμεσα στα ζευγάρια και τις μεικτές παρέες, σε βραδινές εξόδους. Ή, για να το πούμε σε απλά ελληνικά, οι γυναίκες είναι συνήθως dressed up ενώ οι άντρες … dressed down, δίνοντας σου την εντύπωση ότι δεν πρόκειται για ζευγάρια ή μια παρέα, που είχαν συνεννοηθεί εκ των προτέρων για το που θα πάνε.


Η Σάντρα Μπούλοκ με τον (πρώην?) σύζυγο. Ταιριαστό ζευγάρι ε??

Λες και μια γυναικοπαρέα, που πέρασε όλο το απόγευμα προετοιμάζοντας μαλλιά, νύχια, ρούχα κλπ για την αποψινή βραδινή έξοδο ‘έπεσε’ πάνω σε τρεις-τέσσερις άσχετους – έναν υπάλληλο της ΔΕΗ, που μόλις τέλειωσε τη βάρδια του, τον ‘γαύρο’ που επιστρέφει από το γήπεδο, έναν μηχανόβιο κι έναν skater, και τους επέλεξαν για συνοδούς τους.

Η Τζέσικα Μπιέλ βγάζει βόλτα τον Τιμπερλέικ ...!

 Μια ανάλογη εικόνα αντίκρισα στο Baccara, όπου τα ρούχα των περισσοτέρων γυναικών ήταν από προσεγμένα απογευματινά έως καθαρώς βραδινά: Μαύρα μικρά φορέματα, εντυπωσιακές μπλούζες, ψηλοτάκουνες γόβες, σινιέ τσάντες, σανέλ-οειδή ζακετάκια οι μεγαλύτερες κ.ο.κ. Οι άντρες, από την άλλη, είχαν έρθει όπως λάχει: Με ‘άνετα’ παπούτσια, το ‘αγαπημένο τζινάκι’ τους, άντε και κανένα γιλεκάκι πάνω από το πουκάμισο. Κάποιοι, που έκαναν την υποχώρηση να βάλουν σακάκι (το οποίο ελάχιστη σχέση είχε με τα υπόλοιπα ρούχα) το έβγαλαν αμέσως μόλις κάθισαν, συγχέοντας προφανώς το σακάκι με το μπουφάν.

Εύλογο το ερώτημα: Γιατί αυτή η αναντιστοιχία στην εμφάνιση των δύο φύλων; Οφείλεται άραγε στη σιγουριά των αντρών για τη σύντροφό τους (ό,τι και να της κάνω , όπως και να εμφανίζομαι αυτή από πίσω μου θα τρέχει), στην έλλειψη παραστάσεων και αντίληψης για το ντύσιμο που απαιτείται σε κάθε περίσταση, στην έλλειψη κοινωνικής παιδείας γενικότερα, στην ομοφυλοφοβία, στην προτροπή και του τελευταίου ριάλιτι «να είσαι ο εαυτός σου» ;

Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν νομίζω ότι το μόνο που ‘μετράει’ και ‘μένει’ από έναν άντρα είναι…η μυρωδιά του.

«Γνώρισα τον άντρα μου πριν δέκα χρόνια κι ενώ δε θυμάμαι ούτε ένα από τα ρούχα του τότε θυμάμαι έντονα τη μυρωδιά του» έγραφε μία τύπισσα σε ένα forum. Με το συμπάθειο, μαντάμ, περισσότερο σε αισθητική …σκύλου παραπέμπει αυτό παρά ανθρώπου! Γαβ!

19 Μαρ 2010

Κι όμως, είναι τσάντες!

Σε πρώτη ματιά, τις λες κιτς. Ψάχνοντας όμως ανάμεσα στα πολυτελή, αστραφτερά τσαντάκια της Ουγγαρέζας Τζούντιθ Λίμπερ (Judith Lieber ), βρίσκεις κομμάτια μοναδικά και διαχρονικά. Χρησιμοποιώντας πολυτελή υλικά όπως ο αιματίτης, τα κρύσταλλα, μαύρα διαμάντια κλπ. και δίνοντάς τους πρωτότυπες φόρμες (κοχύλι, κουνέλι, σκυλάκι τεριέ κλπ) η Λίμπερ κατάφερε να βάλει τις δημιουργίες της στο βεστιάριο αρκετών Πρώτων Κυριών, σε υψηλού κύρους μουσεία όπως το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης ή το Μουσείο Victoria and Albert του Λονδίνου. Και για να μη τις θεωρήσετε, μετά απ’όλ’αυτά βαρύγδουπες ή ξεπερασμένες, σας πληροφορώ πως ένα συγκεκριμένο μοντέλο (cupcacke minaudiere) είχε περιληφθεί στην τηλεοπτική σειρά “Sex and the City”.
Οι minaudieres της Lieber συχνά ξεπερνούν σε τιμή τα 5.000 δολλάρια.

Το ροζ τσαντάκι προέκυψε μετά από συνεργασία με την "Hello Kitty". Τιμάται γύρω στα 4.000 δολλάρια!


Έτσι, για την ιστορία, αναφέρω ότι η Λίμπερ, γεννήθηκε στη Βουδαπέστη (1921) και Εβραία ούσα, κατόρθωσε να διαφύγει στην Ελβετία και να γλυτώσει έτσι από τους Ναζί. Μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1948, μετά από το γάμο της με τον αμερικανό στρατιώτη –και μετέπειτα εικαστικό Gerson –Gus- Leiber . Το 1963 κι αφού είχε εργαστεί στο χώρο της κατασκευής τσαντών για αρκετά χρόνια, ίδρυσε τη δική της εταιρία. Η φίρμα Judith Lieber διαθέτει μόνο 4 μπουτίκ κι αυτές βρίσκονται στις ΗΠΑ. H Lieber πούλησε την εταιρία της και αποσύρθηκε το 1998. Έχοντας παραδώσει όλο της το στοκ καθώς και τα σχέδια των δημιουργιών της στον αγοραστή, σήμερα, στα ενενήντα της, προσπαθεί να συγκεντρώσει κομμάτια από όλες τις συλλογές που είχε κυκλοφορήσει, προκειμένου να γεμίσει το Μουσείο που θέλει να ιδρύσει στα Hamptons. Περί τα τέλη του 2009 είχε συγκεντρώσει 850 κομμάτια. Στόχος της τα 3.500.


Η Λίμπερ μαζεύει τσάντες, που φέρουν την υπογραφή της, όπως μπορεί: Αγοράζει σε καταστήματα, τις 'χτυπάει' σε δημοπρασίες ή τις δέχεται ως δώρα από φίλους που συμμερίζονται το όνειρό της για ένα μουσείο.

18 Μαρ 2010

Πλατφόρμες- Εσπαντρίγιες: Kαλοκαίρι 2010






Valentino
Dior








Tory Burch                                                             Michael Kors
                                                               Burberry
Dolce & Gabbana                                                   Christian Louboutin
Fendi                                                                            Prada
See by Chloe                                                                        Jimmy Choo
Marc by Marc Jacobs                                                 Prada

Για τις πιο τολμηρές



Givenchy
Givenchy                                                                     Jil Sander
Maison Martin Margiela                                                Marc by M.Jacobs
             Prada                                                         Chie Mihara