ΣΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ

Aγαπητοί μας φίλοι,

Σας ευχαριστούμε ειλικρινώς για το ενδιαφέρον σας και για όλα αυτά τα μέιλ που συνεχίζετε να μας στέλνετε παρά τον περιορισμένο αριθμό αναρτήσεων στο blog μας τον τελευταίο χρόνο.

Είναι παρήγορο ότι εν μέσω κρίσης, κατήφειας και δυσοίωνων προβλέψεων, και σε μια χώρα που η καλαισθησία μάλλον δεν «ενδημεί» τις τελευταίες δεκαετίες, υπάρχει κοινό που συμμερίζεται την άποψή μας ότι η προσεγμένη εμφάνιση επενεργεί θετικά στην ψυχολογία μας και παιδευτικά προς το ακατέργαστο πλήθος. Η αισθητική στην καθημερινή μας παρουσία δεν είναι πολυτέλεια. Είναι έκφραση και απόρροια καλλιέργειας και πολιτισμού.

Δυστυχώς όμως το στυλ, η διαχρονική φινέτσα κι η καλαισθησία, όσο και να μας ενδιαφέρουν, δεν αποτελούν στην παρούσα φάση την κύρια απασχόλησή μας.

Επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μας επιτρέπουν να τροφοδοτούμε το blog όσο θα θέλαμε. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, ίσως το παρόν blog ολοκλήρωσε τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε εξ αρχής που δεν ήταν άλλος από την αυθόρμητη απόπειρα  ανάδειξης αφενός ελκυστικών ενδυματολογικών προτύπων και αφετέρου λαθών που διαπράττονται είτε στο όνομα της μόδας είτε εν αγνοία της, κι όλα αυτά με επίκεντρο κυρίως την ελληνική πραγματικότητα.

Οι συνθήκες αλλάζουν, τόσο οι προσωπικές όσο και το γενικό περιβάλλον, και το μεράκι θα πρέπει πλέον να μετεξελιχθεί σε μια συστηματική και με επαγγελματικούς όρους προσέγγιση της μόδας. Kαι το παρόν blog, ως έχει, αδυνατεί να ανταποκριθεί σε μία τέτοια επιδίωξη.

Ήρθε λοιπόν η στιγμή που το Chic in Greek αναστέλλει τη λειτουργία του. Δεν είναι το τέλος. Είναι μάλλον η αρχή. Το email μας chicingreek@gmail.com θα παραμείνει ενεργό για όλους όσους διακατέχονται από δημιουργικές, στυλιστικές  ανησυχίες. ΣΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ.

CΗANEL-LOUIS VUITTON: Οι τιμές στα ύψη

Ο οίκος μόδας CΗANEL από το Νοέμβρη του 2008 ξεκίνησε να ανεβάζει τις τιμές των γυναικείων τσαντών. Mια τσάντα που πριν από 3-4 χρόνια κόστιζε 1500 ευρώ, σήμερα τιμάται περί τις 3000 ευρώ. Αν και η τελικώς πραγματοποιηθείσα αύξηση έφθασε το 100%,  φημολογείται ότι ο εν λόγω οίκος θα συνεχίσει τις προς τα άνω αναπροσαρμογές. Η τεράστια αυτή άνοδος των τιμών δεν αντικατοπτρίζει τα αύξηση της τιμής των πρώτων υλών, που αναγκαστικά συμπαρασύρουν την τελική τιμή του προϊόντος.

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ψιθυρίζουν ότι πρόκειται για μια απόφαση marketing του Οίκου CΗANEL που επιδιώκει να καταστήσει τις τσάντες του κάτι ανάλογο με εκείνες του οίκου Ηermes: Ελιτίστικες, απρόσιτες στα μεσαία εισοδήματα και συνεπώς αντικείμενο ακόμη μεγαλύτερου πόθου των fashionistas όλων των βαλαντίων. Το ότι κάτι τέτοιο πραγματοποιείται σε περίοδο ευρύτερης οικονομικής κρίσης, προκαλεί εύλογα ερωτηματικά αλλά προφανώς, τα «μεγάλα κεφάλια» του Οίκου κρίνουν ότι μια τέτοια πολιτική θα αποβεί επωφελής για τον οίκο.

 Σε κάτι ανάλογο έχει προχωρήσει κι ο οίκος Louis Vuitton. Διατρέχοντας το site της γαλλικής φίρμας, διαπιστώσαμε πρόσφατα ότι οι τσάντες παρουσιάζουν μια αύξηση 40-50%!

Το ότι οι συγκεκριμένες τσάντες βέβαια είχαν αποκτήσει μαζικό χαρακτήρα –είτε γνήσιες είτε στη μαϊμουδίσια εκδοχή τους-, είναι δυσφημιστικό και μεσο-μακροπρόθεσμα επιζήμιο για έναν οίκο που δεν έχει ως target group τις μάζες. Σκεφθείτε μόνο τι έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και την αντιστοιχία LV ανά …τετραγωνικό.

Πάντως, το να πληρώσεις διπλή τιμή για μια τσάντα που ΔΕΝ είναι δερμάτινη όπως η  τύπου canvas LV (αυτές κυρίως είναι που προτιμώνται από την πλειονότητα των γυναικών καθώς πρώτον είναι αναγνωρίσιμες και δεύτερον σχετικώς προσιτές), sorry κιόλας, αλλά το θεωρώ κοροϊδία. Τουλάχιστον οι CΗANEL έχουν απίθανα δέρματα και επεξεργασία και αξία μεταπώλησης πολύ μεγάλη: Πρόσφατα είδα στο ίντερνετ τσάντα CΗANEL έτους κατασκευης 1991 να πωλείται 1.500 ευρώ!

Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν τόσοι άλλοι Οίκοι που παράγουν εξαιρετικά μοντέλα σε τιμές που ακόμη τουλάχιστον δεν έχουν απογειωθεί. Ενα παράδειγμα οι Proenza Schouler. Δεν τις λες φτηνές αλλά είναι δερμάτινες κι έχουν σχεδιαστικά κάτι νέο να πουν.

 

Μουσείο Μόδας Αμβέρσας: Αφιέρωμα στη Madame Grès

Κέρδισε τη φήμη της χάρη σε φίνα μεταξωτά ζέρσεϊ που «ντραπάρουν» περίτεχνα απογειώνοντας τη γυναικεία σαγηνη.

 

 

 

 

 

 

 

Εμπνευσμένη από τις αρχαιοελληνικές εσθήτες δημιούργησε φορέματα που παραπέμπουν σε γλυπτά, αξιοποιώντας άλλωστε και τις σπουδές της στη γλυπτική. 

Δε δίστασε να πειραματιστεί με το μινιμαλισμό σχεδιάζοντας κολεξιόν καθημερινών ρούχων και ρούχων για την παραλία ...

....και είναι η πρώτη που συνέλαβε το ένδυμα χωρίς ραφές (seamless).

Το γυμνό δέρμα γίνεται συχνά κομμάτι του φορέματος κι αυτό είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό της μοναδικής τεχνικης της, από αυτά που έκαναν τη Μάρλεν Ντίτριχ, τη Γκρέτα Γκάρμπο, τη Δούκισσα του Ουίνδσορ ή τη Τζάκι Κένεντυ να επιδιώκουν να ντυθούν με δημιουργίες της.

Η Μadame Grès ή κατά κόσμον Germaine Émilie Krebs (1903–1993), γνωστή ως Alix Barton κι αργότερα ως "Madame Grès", ξεκίνησε τον οίκο μόδας υπό το όνομα Grès στο Παρίσι το 1942.
Ηταν η τελευταία από τους μεγάλους σχεδιαστές που υπέκυψε και έκανε prêt -a- porter. Θεωρούσε ότι το έτοιμο ρούχο για ένα σχεδιαστη ηταν εκπόρνευση. Ο οίκος μόδας  Grès γνώρισε μεγάλη επιτυχία μέχρι τα μέσα περίπου της δεκαετίας του '80, οπότε και πωλήθηκε από την ίδια την ιδρύτριά του. Οι μέρες αίγλης είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Σήμερα ο οίκος ανηκει σε Ιάπωνες ενώ επιβιώνουν τα αρώματα  Grès, με την εταιρία παραγωγής τους να έχει έδρα στην Ελβετία. Η δουλειά της θρυλικης σχεδιάστριας όμως αντέχει στο χρόνο και τα διαχρονικα της σχέδια συνεχίζουν να εμπνέουν με πολλούς νέους σχεδιαστές όπως πχ ο Ζαν Πολ Γκοτιέ, να πατάνε συχνά στ'αχνάρια της.

Φόρεμα της Madame Grès (δεκαετία του 30)....

...κι εδώ η α λα Γκοτιέ εκδοχη του.

 

Εκδηλο το γυναικείο ενδιαφέρον για τις σοφιστικέ, θηλυκές δημιουργίες της Μadame Grès
στην αναδρομικη έκθεση που οργάνωσε για την εμπνευσμένη Γαλλίδα το Μουσείο Μόδας της Αμβέρσας μαζί με  επιλεκτικές δημιουργίες σύγχρονων σχεδιαστών, που εμπνεύσθηκαν από εκείνην.

 

Οχι μπλέιζερ σε επίσημες εκδηλώσεις! Elementary, κ.Παναγιωτόπουλε!

Ο συνδυασμός μπλε μπλέιζερ με λευκό ή εκρού παντελόνι είναι εξαιρετικός και πολύ κλασικός. Βέβαια ανήκει στην κατηγορία των σπορ καλοκαιρινών εμφανίσεων. Σε επαγγελματικό επίπεδο, ανήκει στην business casual εμφάνιση. Ενα σκαλί επισημότητας παραπάνω, και γενικά πιο αποδεκτός σε επαγγεματικές συναντήσεις, είναι ο συνδυασμός μπλε μπλέιζερ με γκρι παντελόνι. Ακολουθεί το κοστούμι, όπου υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις επισημότητας οι οποίες ποικίλουν: Όσο πιο επίσημο, τόσο πιο σκούρο. 
Όπως βλέπετε οι βασικοί κανόνες είναι πολύ απλοί. Ας τους εξηγήσει λοιπόν κάποιος στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Παναγιωτόπουλο, ο οποίος επιμένει πεισματικά να φοράει το μπλέιζερ με άσπρο ή εκρού παντελόνι ακόμα και στις πλέον επίσημες τελετές όπως η ορκομωσία των νέων Αξιωματικών, ή η επίσημη επίσκεψη σε ξένο κράτος.

Στην Ορκομωσία των Ικάρων, την ιερότερη ίσως στιγμή στη ζωή των νέων Αξιωματικών, ο Υπουργός παραδίδει τα ξίφη με σπορ εμφάνιση.

 

Σε άλλη επίσημη τελετή, με ανάλογο σπορ συνολάκι. Να ήταν τουλάχιστον στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων! Λόγω αντικειμένου ίσως να ... δικαιολογούνταν!

 

Ο αγαπημένος του συνδυασμός. Η λανθασμένη επιλογή στο χρώμα της κάλτσας και το μάκρος του σακακιού τονίζουν το βραχύσωμο του ανδρός.

 

Με τον Ισραηλινό ομόλογό του σε επίσημη επίσκεψη στο Τελ Αβίβ.

 

Η αγκράφα στο παπουτσάκι τονίζει ακόμα περισσότερο την σπορ αμφίεση. 

 

 

Το σακάκι και η ζέστη.

Βρέθηκε στη Γαλλία για λίγες μέρες και με ενδιαφέρον διαπίστωσε πόση σημασία δίνουν οι Γάλλοι στην καθημερινή τους εμφάνιση. Για έναν αναγνώστη μας ο λόγος,  τα ερωτήματα του οποίου αποτέλεσαν και την αιτία της σημερινής ανάρτησης. Ο φίλος μας έκανε αναπόφευκτες συγκρίσεις με τα αντίστοιχα ελληνικά δεδομένα και κατέληξε σε απογοητευτικά συμπεράσματα για τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο Έλληνας την εμφάνισή του. Σε καλό όμως του βγήκε καθώς η εμπειρία του αυτή στάθηκε αφορμή για να επιταχύνει τη διαδικασία βελτίωσης της προσωπικής του γκαρνταρόμπας.

 

Η παρατήρηση των άλλων είναι σημαντικός παράγων στην στυλιστική εξέλιξή μας, είναι ουσιαστικά μια εμπειρική καλλιέργεια των αισθητικών μας προτύπων.

Στις ευρωπαικές πρωτεύουσες δίνονται πολλές ευκαιρίες να πάρεις ιδέες και να καλλιεργήσεις την αισθητική σου απλά με το να κάθεσαι και να παρατηρείς τους περαστικούς. 

Αντιθέτως στην Αθήνα αυτές οι ευκαιρίες σπανίζουν. Πολλές φορές δεν είναι μόνο η κακογουστιά. Είναι και ο φόβος της χλεύης από τους ανίδεους. Δεν πάει πολύς καιρός που στην θέα ενός κυρίου με κόκκινο παντελόνι στο Κολωνάκι, μια παρέα, καλλιεργημένων φαινομενικά, γυναικών, απεφάνθη για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του κυρίου. Κι όμως! Αν κοιτούσαν γύρω τους στα ταξίδια τους ανά την Ευρώπη, θα διαπίστωναν ότι τα κόκκινα παντελόνια έχουν καθιερωθεί στην ανδρική σπορ εμφάνιση.

Στη χώρα μας, δυστυχώς, ελάχιστες ευκαιρίες μας δίνονται να μάθουμε μέσα από την παρατήρηση καθώς τα  … κυκλοφορούντα  «πρότυπα» είτε είναι τυποποιημένα είτε κινούμενα σύνολα κακογουστιάς και ενδυματολογικής άγνοιας.

 Το πρώτο ερώτημα, λοιπόν, αφορά τη χρήση του σακακιού στο γραφείο. Κατ’ αρχάς να υπογραμμίσουμε ότι, αν εξαιρέσουμε τους επαγγελματίες αθλητές του πόλο ή της κολυμβησης, όλοι οι υπόλοιποι δείχνουμε καλύτεροι φορώντας σακάκι παρά μόνο με το πουκάμισο.  Επίσης το σακάκι έχει φτιαχτεί για να δείχνει καλύτερο κουμπωμένο παρά ξεκούμπωτο. Βέβαια στην καθημερινότητά μας κάνουμε συμβιβασμούς χάριν ανέσεως.

 

 Ένας από αυτούς είναι ότι είναι απόλυτα αποδεκτό να βγάλεις το σακάκι στο γραφείο σου και να μείνεις με πουκάμισο και γραβάτα. Αν δεν χρειαστεί να δεις κάποιον πελάτη ή τον Διευθυντή μπορεί να μην χρειαστεί να το ξαναβάλεις μέχρι να φύγεις, αφού οι επισκέψεις σε διπλανά γραφεία ή οι συνεργασίες μπορούν να γίνουν και χωρίς σακάκι. Γενικά, σε δουλειές γραφείου, το σακάκι συνήθως βγαίνει. Αν είναι να δεχτείς κόσμο,  όχι.
Τι γίνεται όμως αν θέλεις να βγεις εκτός κτηρίου και είναι καλοκαίρι; Βλέπουμε τώρα τελευταία αρκετούς να κυκλοφορούν μόνο με πουκάμισο και γραβάτα. Κατά τη γνώμη μου υπάρχει ένα κενό σε αυτή την εμφάνιση. Εκτιμώ ότι η γραβάτα συνδέεται άμεσα με την ύπαρξη σακακιού. Με άλλα λόγια, σε περίπτωση ανυπόφορης ζέστης έχετε δύο επιλογές: Είτε βγάζετε το σακάκι αλλά το κρατάτε στα χέρια είτε βγάζετε τη γραβάτα και την αφήνετε μαζί με το σακάκι στο γραφείο. Η γραβάτα οφείλει να συνυπάρχει μαζί με το σακάκι. Αυτόνομη παρουσία της δεν έχει νόημα. Εκτός βέβαια αν … περνάς τόσο χάλια όσο ο Michael Douglas στο Falling Down!

Μιλώντας για ζέστη φτάνουμε στο δεύτερο ερώτημα. Φοράμε πανωφόρι το καλοκαίρι; Κι αν όχι, πού βάζουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα;

O Agnielli με την Jackie σε καλοκαιρινές διακοπές. Μάλλον δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα που αναφερόμαστε καθόσον κάποιοι άλλοι θα κουβαλάνε τα πράγματά του.

Μιλώντας για τις μη επαγγελματικές εξόδους, θα έλεγα ότι, όσο και να αναβαθμίζει την εμφάνισή μας, ένα σακάκι πολύ δύσκολα γίνεται ανεκτό σε συνθήκες καύσωνα ιδίως στην Αθήνα. Στο νησί, ένα λινό σακάκι φοριέται άνετα αλλά στους 40 βαθμούς της Αθήνας … χμμμ … δύσκολα.

Πού βάζουμε λοιπόν τα προσωπικά μας αντικείμενα; Όπου μπορεί ο καθένας αλλά, προς Θεού, όχι σε … ‘μπανάνες’ και τσαντάκια των 80ς. Μειώστε τα αντικείμενα που είναι απαραίτητα στις εξόδους σας, βάλτε τα ακόμη και σε σακούλες αλλά προς θεού όχι σε τσαντάκια!

It's the shoes, stupid!

Στις Βρυξέλλες, ειδικά μετά την είσοδο στην Ευρωπαϊκη Ενωση χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ αλλά και χάρη στην πολυάριθμη εκπροσώπηση των πρώην (αφρικανικών) αποικιών, ευδοκιμούν στυλιστικά όλα τα λουλουδάκια του μπαχτσέ. Μπορείς να δεις όλη τη γκάμα του υπέρκομψου (κλασικους, προχώ, φίνους, αρτίστικ κλπ) μέχρι λαχουρένια κοστούμια, καφτάνια κ.α. (στα "προσεχώς" αυτά). Λίγο καιρό να κυκλοφορησεις στην πόλη κι αποκτάς ως αντανακλαστικό την αυτόματη κατάταξη, όσων τύχει να προσέξεις, σε στυλιστικές κατηγορίες. Ετσι λοιπόν, μόλις είδαμε τον κύριο της φωτογραφίας, με το παντελόνι που κάνει..."πλούσιο" μπατζάκι (ξέρετε, γι'αργότερα που θα ψηλώσει) και με το ...

... τυπικό δείγμα παπουτσιού προς αποφυγή    -οι συστηματικοί αναγνώστες του chic in greek μπορούν κάλλιστα να φαντασθούν το ύψος στο οποίο έφτασαν οι τρίχες της κεφαλής μας μόλις αντικρύσαμε αυτό το bad shoe paradigm- είπαμε: -"Εντάξ', ανατολικός είναι!"

Πλησιάζοντας όμως το ζευγάρι και ακούγοντας τη συμπαθη κυρία να ξεναγεί το λεβένταρο με το "ανάριχτο σακάκι", που θα τραγούδαγε κι ο μακαρίτης ο Μητροπάνος, σε άπταιστη ελληνικη, ε όσο νά'ναι δαγκωθηκαμε. Κι οποία ειρωνεία της τύχης: Η κυρία εξηγούσε στο συνοδό της σε ποια καταστηματα του πολύ γνωστού δρόμου της Βελγικής πρωτεύουσας υπήρχαν αξιόλογα είδη σπιτιού όταν λίγα μέτρα πιο κεί υπήρχε ένα από τα καλύτερα καταστήματα ανδρικού παπουτσιού στις Bρυξέλλες!!!
Το πώς κρατηθήκαμε και δεν της ψιθυρήσαμε στο αυτί "τα παπούτσια δείχτου, τα παπούτσια!!!!", Κύριος οίδε...

The 11 Ways That Consumers Are Hopeless at Math - The Atlantic

Πλησιάζουν εκπτώσεις και αυτήν τη φορά δεν είναι όπως παλαιότερα, που το χρήμα έρρεε άφθονο στην αγορά. Τα λιγοστά πλέον διατιθέμενα κεφάλαια θα πρέπει να επενδυθούν με σωφροσύνη, ώστε να αποφέρουν πολλαπλά και μακροχρόνια υλικά ωφέλη. Διάφορες χιλιοειπωμένες συμβουλές, για το πώς θα πρέπει να  ψωνίζουμε στις εκπτώσεις, θα εμφανιστούν στις εφημερίδες και τα περιοδικά, συμβουλές που ποτέ δεν ακολουθούμε. 

Το παρακάτω άρθρο όμως θα μας εισαγάγει στην ψυχολογική διάσταση των αγορών. Γιατί ως καταναλωτές παίρνουμε συχνά λανθασμένες αποφάσεις; Πώς το στήσιμο των προιόντων μπορεί να μας οδηγήσει να θεωρήσουμε ότι μια Hermes γραβάτα των 300 ευρώ είναι ευκαιρία;  Ποιές είναι οι λογικές ανακολουθίες στην συμεριφορά των καταναλωτών; Διαβάστε προσεκτικά:

The 11 Ways That Consumers Are Hopeless at Math - The Atlantic

Πάμε.... ορκωμοσία;

Ο Υπουργός Άμυνας με εντελώς σπορ ενδυμασία στην ορκομωσία της Βουλής. Τα κοστούμια τα φυλάει για κάτι πιο επίσημο ... ίσως για όταν γίνει Πρωθυπουργός. Πολλή αδυναμία έχει πάντως σε αυτή  τη Gucci ζωνη, καθώς δε τη βγάζει από πάνω του.

Είπαμε ότι συνήθως τα κοστούμια είναι πιο επίσημα από ότι το σακάκι-παντελόνι, όχι όμως όλα τα κοστούμια. Για παράδειγμα αυτό που επέλεξε ο Πρόεδρος του Συριζα θα μπορούσε να φορεθεί σε απογευματινή βόλτα.

Καλόν είναι το κοστούμι να έχει σωστή εφαρμογή κι ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι το σωστό νούμερο!

Το γνωστό πρόβλημα του Χρυσοχοΐδη με τα μακριά μανίκια.

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Την αμφίεση ή το φέρεσθαι;

Κομψός ο Λοβέρδος, συλφίς η σύζυγος το παπούτσι της όμως για ...μπουζούκια!

Sui generis ο "Καραϊσκάκης" της Χρυσής Αυγής.

Kρίνοντας από το μήκος του μανικιού, ο κ.Χαϊκάλης τρέφει την ψευδαίσθηση ότι θα ...αναπτυχθεί κι άλλο. Δυστυχώς για εκείνον θα επαληθευθεί η προσδοκία του αλλά προς την οριζόντια κι όχι την κάθετη διάσταση.

Τσαντάκι;!;! Seriously???? (O κ.Χρύσανθος Λαζαρίδης από τη ΝΔ)

Μάλιστα! Slim fit κοστούμι, με καλή εφαρμογή, από κάποιον που διαθέτει τη σιλουέτα για κάτι τέτοιο. Κυριάκος Μητσοτάκης.

Maastricht: Street fashion!

"Εκρηκτικές παρουσίες", όπως θα λέγαμε σύμφωνα με την κλισέ διατύπωση του κοσμικού ρεπορτάζ. Λεπτομέρεια: Αν και σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, η κυρία δεξιά δεν κάνει καμια υποχώρηση ως προς το αγαπημένο της στυλ

Το γνωστό σε όλους μας "χαλλλαρά" σε ολανδική ...βερσιόν!

"Προχώ" και οι μεγαλύτερες ηλικίες στο Μάαστριχτ.

Young and restless με ενδιαφέρουσα back bag για τον κύριο...

Οι καλοζωισμένοι και κομψοί μεσήλικες αδιάψευστος μάρτυρας της μακροχρόνιας ευημερίας του τόπου.

Στυλάτοι πενηντάρηδες σε ένα από τα σικ καφέ-ρεστό της περιοχής.

Το προσωπικό στυλ είναι πανταχού παρόν....

...όπως άλλωστε είναι φανερό και σε αυτήν τη φωτό με την κυρία να εκφράζει την ιδιαιτερότητά της από την κορυφή ως τα νύχια. 

Η κυρία μπορεί να μοιάζει λίγο με την ... Μέρκελ, ο κύριος όμως διασκεδάζει τις εντυπώσεις φορώντας άψογο sur mesure σακάκι, τζιν καλής εφαρμογής

Ενα ζευγάρι με αναμφισβήτητο στυλ.

Μix & Match: Gucci και Μέριλιν!

A lady...

Μια Rolls Royce περασμένης δεκαετίας προορισμένη για να οδηγείται από σωφέρ: Η cabrio πλευρά περιορίζεται στο πίσω κάθισμα!

Κομψή ποδηλάτισσα...

Μια ... πολύχρωμη οικογένεια...

Είπαμε, η κομψότητα δεν είναι ασύμβατη με την ποδηλασία. 

Οικογένεια πλήρως εναρμονισμένη στυλιστικά και ...ποδηλατικά.

Main stream. 

Προσέξτε το ταίριασμα ρίγας παπουτσιού και μπλούζας στον κύριο αριστερά. Όσο για τον κύριο δεξιά, too tight! 

Mια εικόνα, τόσα στυλ: Η λίγο γκόθικ γκαρσόνα αριστερά, η ντιβέ κυρία με τα μαύρα περί το μέσον, η casual οικογένεια αριστερά...

Η χαρά της ζωής: Οταν τη νιώθεις -διότι ζεις σε ένα πολιτισμένο τόπο που σέβεται τις ανάγκες σου-, την εκδηλώνεις στολίζοντας ακόμη και το "Πι" σου!

 

Αστικός πολιτισμός...

Αν και στυλιστικά η θέση του δεν είναι στην κεντρική πλατεία του Μάαστριχτ, ο συνδυασμός μας αρέσει.

It's all about the red shoes.

Fit and cool. Both of them!

 

All time classic. 

Η κοπέλα χαριέστατη.

Η μαμά με μαλλί "μοϊκάνα" δίνει το στίγμα αυτής της εναλλακτικής φαμίλιας.

Αντε, καλά όλα τ΄άλλα, το σηκωμένο γιακαδάκι που κολλάει;

Τα χρωματιστά παντελόνια για άνδρες και γυναίκες φοριούνται πολύ στας Ευρώπας.

Αψογοι.

Ακόμα ένα χρωματιστό παντελόνι μετά ... σκύλου.

Οταν προσέχουμε τον εαυτό μας...

...μπορούμε να φοράμε fit ρούχα και στα -ήντα μας.

Ζευγάρι σε πλήρη αρμονία λαχανί και ροζ!

 

Εκείνος '80ς, εκείνη μάλλον ροκ.

Χαμπουργκερ στο χέρι και σορτσάκι-αμερικάνικη σημαία: Από που να είναι, από που να είναιιι...;!

Οταν είσαι ζωντανό από καλή οικογένεια, πρέπει να τα υποστείς κι αυτά.... 

Ναι για την τόλμη στο χρώμα, όχι για το συγκεκριμένο συνδυασμό.

Νέοι και boho!

Main stream...

Ενα πολύ καλό ταίριασμα σκύλου με πανωφόρι...

Μαντέψτε ποιος εκ των δύο είναι ...eurocrat!