Δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει πολύ κανείς υπέρ της άποψης ότι οι Ελληνες τα τελευταία χρόνια έχουν απωλέσει και τα τελευταία ψήγματα ευγενείας. Καθημερινά, στις συναλλαγές μας και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, βιώνουμε συμπεριφορές ακατέργαστες κι ερχόμαστε αντιμέτωποι με την κατήφεια και τη δυστροπία. Χαμογελάς κι ο άλλος στην καλύτερη περίπτωση θα σε κοιτάξει με απορία, αν όχι με καχυποψία.
Κι αυτή η διαπίστωση γίνεται πιο σοκαριστική, όταν βρεθείς σε κοινωνίες, όπου ο μέσος πολίτης διατηρεί την καλή του προαίρεση, χαμογελά αβίαστα σε έναν άγνωστο που θα κρίνει συμπαθή και προσφέρει αυθόρμητα χέρι βοηθείας, ακόμη κι όταν δεν του ζητηθεί κάτι τέτοιο ρητά και κατηγορηματικά. Αυτές οι σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου κάθε φορά που βρίσκομαι σε αμερικανικές μεγαλουπόλεις.
Αν όχι κατά κανόνα, σίγουρα πολύ συχνά οι Αμερικανοί αστοί σου χαμογελάνε πρώτοι ή ανταποκρίνονται στο δικό σου χαμόγελο: Στο ασανσέρ, στο εμπορικό κατάστημα, στο μετρό… Εύκολα θα ανταλλάξουν κουβέντες και κάποιο αστείο με έναν άγνωστο κι αυτό επιβεβαιώθηκε ακόμη μια φορά στην Ατλάντα. Πέρα από την ευγένεια και τον υψηλό επαγγελματισμό των ανθρώπων που εμπλέκονται στις δημόσιες υπηρεσίες της πόλης (αστυνομικών, υπαλλήλων του μετρό και της ειδικής ομάδας των ‘πρεσβευτών’, που είχαν αποστολή τη διευκόλυνση των επισκεπτών της πόλης), οι πολίτες με τους οποίους σκόπιμα ή αθέλητα ερχόσουν σε κάποιου είδους συνάφεια, είχαν πολύ πιο χαλαρή διάθεση και επικοινωνιακή διαθεσιμότητα από το μέσο ΄Ελληνα.
Θέλοντας και μη, λοιπόν, ακόμα και εσύ που επανειλημμένως έχεις απογοητευτεί από τη μη ανταπόδοση της ταπεινής ‘καλημέρας’ στην πατρίδα σου, αρχίζεις να καλημερίζεις την άγνωστη ηλικιωμένη αφροαμερικανίδα με την οποία διασταύρωσες τη ματιά σου και το βήμα σου στο διάδρομο του ξενοδοχείου και αφήνεσαι να πιάσεις χαλαρή κουβέντα με τον κύριο που σου επέτρεψε να προηγηθείς στα starbucks….
‘Οσον αφορά τους πωλητές, ε καλά, δεν ‘παίζονται’ οι άνθρωποι.
Ζώντας στην Ελλάδα κι έχοντας βιώσει το subspecies «πωλήτρια Κολωνακίου», κάτι παθαίνεις όταν μπαίνεις σε κατάστημα και ακούς «hello, M’am, how are you today?». Στην αρχή, μάλιστα, έστρεφα το κεφάλι προς τα πίσω για να δω ποιον … χαιρετάνε!
Είτε αμερικανοί είτε μετανάστες, οι πωλητές στα αμερικανικά μαγαζιά είναι κατά κανόνα υποδειγματικοί επαγγελματίες και γνωρίζουν πότε να αστειευτούν ή να ανοίξουν κουβέντα ή να σου προσφέρουν ένα ποτήρι νερό όταν αντιληφθούν ότι πιθανόν να το έχεις ανάγκη.
Τελικά, ακόμη κι η 'πανάκριβη' στην Ελλάδα 'καλημέρα' είναι πολύ πιο 'φθηνή' στις Ηνωμένες Πολιτείες...
Αναρτήσεις
