Φοβού τους πωλητές και ... μεζούρες φέροντες!

Οι τελευταίες ημέρες των εκπτώσεων προσφέρονται για την εξεύρεση πραγματικών ευκαιριών στην ελληνική αγορά. Σε μια τέτοια αναζήτηση μου σε κατάστημα Carouzos είδα πλέον ξεκάθαρα που οφείλεται η επιμονή των ελλήνων στο να φορούν τα παντελόνια τους πολύ πιο μακριά από ότι είναι κοινά αποδεκτό, με βάση τις ευρέως αποδεκτές σταθερές που περιγράψαμε σε προηγούμενα post.

Φταίνε οι πωλητές!!!

Ιδού πως έφτασα σε αυτό το συμπέρασμα:

Αφού βρήκα ένα συμπαθέστατο παντελόνι (Zegna, φανέλα σε ανοιχτό γκρι) σε πολύ καλή τιμή (η τελική του τιμή, μετά από έκπτωση 70%, ήταν 94€) ζήτησα από την πωλήτρια να πάρει μέτρα για να κοντύνει το παντελόνι ο ράφτης του μαγαζιού.
Η πωλήτρια, με αυτοματοποιημένες κινήσεις, μάζεψε το παντελόνι τόσο ώστε, στο πίσω μέρος, να καλύπτει πλήρως το τακούνι και οριακά να μην αγγίζει το έδαφος.
-«Πιο πάνω, παρακαλώ» την προέτρεψα για να συναντήσω την πρώτη αντίδραση:
-«Μα είναι σωστό τώρα!»
-«Το προτιμώ πιο κοντό, όμως…» σχολίασα.
-«Μα κύριε, σε λίγο θα φανεί η κάλτσα σας!» απάντησε σχεδόν αγανακτισμένη η πωλήτρια.
Μπήκα στον πειρασμό να της απαντήσω ότι δε συνηθίζω να φορώ τρύπιες κάλτσες αλλά η αστική μου ευγένεια με εμπόδισε.
-«θέλω να ακολουθήσω την ιταλική εκδοχή, που θέλει τα παντελόνια πιο κοντά» μπήκα στον κόπο να της εξηγήσω.
- «Μα εδώ είναι Ελλάδα!» συνέχισε εκείνη απτόητη για να προσθέσει (και να με αφήσει ‘κάγκελο’): «Με τόσο κοντό παντελόνι θα πρέπει να έχετε και τα ανάλογα αξεσουάρ!»
Τι εννοούσε Κύριος οίδε…
Η στιχομυθία θα συνεχιζόταν στο διηνεκές αν δεν παρενέβαινε πωλήτρια μεγαλύτερης ηλικίας που επίσης καταπιάστηκε με το μπατζάκι μου.
-«Στους Έλληνες, τα παντελόνια σέρνονται..» παρατήρησε η νεοαφιχθείσα ενώ στις διαμαρτυρίες της συναδέλφου της απάντησε αποστομωτικά: «Θα το κοντύνουμε όσο θέλει ο πελάτης!»

Δεν ξέρω με ποιο τρόπο διαμορφώνουν τις απόψεις τους οι πωλητές (ίσως με ταχύρυθμα σεμινάρια ή παρατηρώντας τους παλιότερους) χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή γιατί οι περισσότεροι δεν είναι σε θέση να παρέξουν σωστές συμβουλές και παρασύρουν τον αγοραστή σε λανθασμένες επιλογές.

dress code για ανήλικους διαδηλωτές

Η πλύση εγκεφάλου σε όλο της το μεγαλείο. Το επόμενο βήμα, μόλις μεγαλώσει ένα δύο χρόνια είναι να το κάνουν παιδί-στρατιώτη στην Αφρική.
Επειδή όμως το παρόν blog ασχολείται κυρίως με το στυλ και με θέματα ενδυματολογικού χαρακτήρα δεν θα επεκταθούμε περαιτέρω και θα περιοριστούμε να επισημάνουμε την αντίθεση μεταξύ της ταμπέλας που κουβαλάει το πιτσιρίκι και του ακριβού ντυσίματός του (δεν ξέρω από παιδικά ενδύματα αλλά εκτιμώ ότι θα κοστίζει τουλάχιστον το μισό μηνιάτικο ενός νεοπροσληφθέντα). Όπως πάμε σε λίγο θα διαδηλώνουν και σε άψογους σχηματισμούς τα Cayenne!

Άρβυλα για το Υπουργικό Συμβούλιο

Το να γίνεται πρωτοσέλιδο μια Υπουργός γιατί αγόρασε μποτάκι αξίας 320 ευρώ δεν είναι αλλά υπερβολή, ούτε μόνο λαϊκισμός. Είναι ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!!!!!

ΥΣ: Ίσως να παραγγελθούν άρβυλα για όλο το Υπουργικό Συμβούλιο. Έτσι θα πραγματοποιηθεί και το όνειρο πολλών “διαμορφωτών” της κοινής γνώμης για τη “δικτατορία του προλεταριάτου”, τουλάχιστον όσον αφορά την εμφάνιση της Κυβέρνησης.

κ. Δρούτσα κάντε κάτι. Μας χαλάει την (άριστη .. λέμε τώρα!!) διεθνή εικόνα

Ο Πρωθυπουργός μας για ακόμα μια φορά εμφανίζεται δημόσια και μάλιστα στο Λονδίνο, το κέντρο του κλασικού αντρικού στυλ, σαν ... "συμπέθερος απ' τα Τίρανα".

Τα παντελόνια του θέλουν μάζεμα ... ας του το πει κάποιος τέλος πάντων! Τόσους κοσμοπιλίτες συνεργάτες έχει (κ. Δρούτσα τολμήστε το!)

Στη φωτογραφία βλέπουμε το παντελόνι του κ. Gordon Brown να έχει το τέλειο μήκος (σύφωνα με όσο περιγράψαμε στο προηγούμενο post). Αντίθετα, του κ. Παπανδρέου είναι παράδειγμα προς αποφυγή.

Ως αποτέλεσμα βλέπουμε τον Γιώργο να δείχνει κοντύτερος, λιγότερο επιβλητικός ... κάτι σε φτωχό συγγενή (ίσως είναι αλήθεια αλλά δεν χρειάζεται να το δείχνουμε κιόλας), ενώ έχει όλα τα σωματικά προσόντα να κερδίζει τις εντυπώσεις σε επίπεδο παρουσίας.

Μπατζάκια που σέρνονται; Μόνο αν ζείτε στα αμερικανικά γκέτο!

Αν παρατηρήσετε προσεκτικά θα διαπιστώσετε ότι ένα αφύσικα μεγάλο ποσοστό των αντρών φοράει τα παντελόνια του πολύ μακριά. Δύσκολο να εικάσω τον λόγο μιας και ούτε κολακεύει όποιον τα φοράει, αφού τον κάνει να δείχνει κοντύτερος, αλλά ούτε και υπάρχει (ποτέ δεν υπήρξε) τέτοια τάση στη μόδα, τουλάχιστον όσον αφορά τους ενήλικες.

Το γεγονός επιβεβαιώνεται από την παραπάνω φωτογραφία στην οποία παρατηρούμε (πατήσετε επάνω για μεγέθυνση) ότι, εξαιρουμένου του Δήμαρχου που το μάκρος του παντελονιού του οριακά θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι κινείται σε ασφαλή όρια, οι υπόλοιποι έχουν τα παντελόνια τους από πολύ έως πάρα πολύ μακριά. Ειδικότερα οι τρεις πρώτοι (βλέπε κάτω φωτογραφία)!

Βεβαια προβλήματα με το μήκος του παντελονιού δεν αντιμετωπίζονται μόνο στην Ελλάδα, όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία του David Beckham

Ο πλέον διαδεδομένος κανόνας για το μήκος του παντελονιού είναι αυτός που θέλει να κάνει ένα ελαφρύ σπάσιμο από μπροστά, πάνω από το παπούτσι, ενώ στο πίσω μέρος να φτάνει μέχρι τη μέση του τακουνιού.

Υπάρχει βέβαια και η ιταλική σχολή και ειδικότερα η σχολή του Μιλάνου, που θέλει τα πατζάκια του παντελονιού στενά και κοντά ώστε να φαίνεται η κάλτσα.

Προσωπικά προτιμώ την μέση οδό που εφαρμόζει ο Luciano Barbera στα ρούχα του, ο οποίος δεν θέλει να φαίνεται μεν η κάλτσα αλλά ούτε να κρύβεται και το παπούτσι.

Γιώργο, μπορείς και καλύτερα!

Αναμφίβολα ο Πρωθυπουργός μιας χώρας πρέπει να προσέχει την εικόνα του (το ίδιο βέβαια ισχύει και για όλη την Κυβέρνηση). Είναι υποχρεωμένος να αποπνέει κύρος τόσο στο εσωτερικό όσο κυρίως στο εξωτερικό και ο πλέον άμεσος τρόπος να το κάνει είναι με την εμφάνισή του.
Ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να το πετύχει με ελάχιστη προσπάθεια αφού είναι γυμνασμένος και έχει αθλητικό παράστημα. Εντούτοις μια σειρά στιλιστικών λαθών ή καλύτερα παραλείψεων των βασικών κανόνων του αντρικού ντυσίματος υποβαθμίζουν την εικόνα του πρωθυπουργού και μειώνουν το τελικό αποτέλεσμα.
Κοιτώντας προσεκτικότερα την παρακάτω φωτογραφία από την επίσκεψή του στην Ινδία (πατήστε πάνω στην εικόνα για μεγαλύτερη ανάλυση) παρατηρούμε:
Τα παπούτσια του είναι τελείως αταίριαστα. Φαίνονται φτηνιάρικα (όχι φτηνά), δήθεν τρέντυ (όχι κλασικά) με … τετράγωνες μύτες!
Το παντελόνι του είναι σαφέστατα πολύ μακρύ. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνει όλα αυτά τα σπασίματα πάνω από το παπούτσι.
Και πάμε στο σακάκι. Πίσω από τον γιακά του πουκαμίσου βλέπετε το κενό που δημιουργείται. Είναι ένδειξη κακής εφαρμογή που οφείλεται στο ότι είναι φαρδύτερο από ότι χρειάζεται. Αυτό επιβεβαιώνεται και στους ώμους, οι οποίοι προεξέχουν από το χέρι (βλέπε παρακάτω σχετικό post).
Και ο Πρέσβης μας στην Ινδία όμως θα μπορούσε να έχει επιλέξει ένα καλύτερο κουστούμι για να υποδεχθεί τον Πρωθυπουργό. Το σακάκι του θα μπορούσε να είναι λίγο μακρύτερο (βλέπε επίσης παρακάτω post για προτεινόμενο μέγεθος) ενώ τα τρία κουμπιά στο μανίκι δεν είναι και πολύ της μόδας την τελευταία 10ετία. Τελικά μπορεί τα sur mesure κουστούμια να είναι πάμφθηνα στην Ινδία αλλά η ποιότητά τους δε φαίνεται να μπορεί να συναγωνιστεί τα ευρωπαϊκά.

Αλεξάντερ Μακ Κουίν, δυο μέρες μετά...

Κι ενώ μέχρι σήμερα, δύο μέρες μετά από το θάνατό του, δεν έχει υπάρξει επίσημη επιβεβαίωση της φημολογούμενης αυτοκτονίας του διάσημου Βρετανού σχεδιαστή, ερωτηματικά γενώνται στον κόσμο της διεθνούς μόδας για το μέλλον των επιχειρήσεων του Μακ Κουίν.

Η μοναδικότητά του ως σχεδιαστή καθιστά δύσκολη την ανάδειξη ενός διαδόχου του...

Από την άλλη, ο Οίκος Gucci έχει επενδύσει εκατομμύρια στην ετικέτα 'Alexander Mc Queen' και αναμένεται, όσο δυσαναπλήρωτο κι αν είναι το κενό, να κινηθεί γη και ουρανός για να εξασφαλισθεί η συνέχεια της κερδοφόρας ετικέτας...

Στη φωτό, μία από τις δημιουργίες του Μακ Κουίν από επίδειξη στο Παρίσι πέρσι. Η θεατρικότητα ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά του σχεδίου του που συνέβαλαν στην ανάδειξή του σε κορυφαίο σχεδιαστή...

Αλεξάντερ Μακ Κουίν, το τέλος ενός μεγάλου ταλέντου.

Ο Αλεξάντερ Μακ Κουίν με τη φίλη του Ιζαμπέλα Μπλόου, το 2003.

Ενας από τους πιο ταλαντούχους σχεδιαστές της εποχής μας, ο Αλεξάντερ Μακ Κουίν, βρέθηκε νεκρός σήμερα στο διαμέρισμά του στο Λονδίνο, λίγες μόλις ημέρες μετά από το θάνατο της μητέρας του.
Ο σαραντάχρονος Βρετανός από το Ιστ Εντ του Λονδίνου, μαθήτευσε στη φημισμένη οδό Σάβιλ Ρόου, στη φίρμα Αντερσον & Σέπαρντ, στην πελατεία της οποίας ανήκαν,μεταξύ άλλων, ο πρίγκηπας Κάρολος και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Είχε λάβει πολλές διακρίσεις για τη δουλειά του ενώ σταθμός στην καριέρα του ήταν η ανάληψη το 1996 της θέσης του αρχισχεδιαστή του οίκου Givenchy, όπου διαδέχτηκε τον Τζον Γκαλιάνο. Το 2000 ο οίκος Gucci εξαγόρασε το 51% της εταιρίας του και εκείνος ανήλθε στη θέση του creative director της ιταλικής φίρμας.
Σημαντική επιρροή στη ζωή του άσκησε η καλλιτεχνική διευθύντρια του περιοδικού 'Τάτλερ', Ιζαμπέλα Μπλόου, η οποία και ανέδειξε την δουλειά του. Η αυτοκτονία της φίλης του, η οποία έπασχε από καρκίνο, προ τριετίας, συγκλόνισε τον Μακ Κουίν...
Η θεατρικότητα και ο συνδυασμός επιθετικότητας και λυρισμού στα σχέδια του χάρισαν στον Μακ Κούιν, από την αρχή της καριέρας του σχεδόν, τον τίτλο του 'τρομερού παιδιού της μόδας.
Λεπτομέρειες για τις συνθήκες του θανάτου του δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστές...

Σακάκι: Το σωστό μήκος

Το βασικό κριτήριο που καθορίζει το μήκος του σακακιού είναι ότι θα πρέπει να είναι αρκετά μακρύ ώστε να καλύπτει την καμπυλότητα των οπισθίων και παράλληλα να μην περιορίζει το μάκρος της γραμμής των ποδιών (στην παρακάτω εικόνα το μακρύ σακάκι έχει σαν αποτέλεσμα να 'χάνεται' η γραμμη των ποδιών.

Ενώ το ιδανικό μήκος του σακακιού μπορεί να αυξομειώνεται έως 1,5 εκατοστό , χωρίς να επιρεάζεται η διαχρονικότητά του, οποιαδήποτε άλλη διαφοροποίηση θα ήταν επιζήμια, πρώτα απ’ όλα για τις πλαϊνές τσέπες οι οποίες θα βγουν εκτός ισορροπίας σε σχέση με το σύνολο.

Υπάρχουν δύο μέθοδοι για να προσδιορίζουμε το σωστό μήκος του σακακιού. Στην πρώτη, που μπορούμε να εφαρμόσουμε με ευκολία όταν ψωνίζουμε, χρησιμοποιήουμε το χέρι μας ως οδηγό. Το φέρνουμε στο πλευρό και θα πρέπει η κάτω άκρη του σακακιού να ευθυγραμμίζεται με τον αντίχειρά μας ( βλέπε κάτω αριστερά).

Η άλλη μέθοδος θέλει να μετράμε την απόσταση από το πίσω μέρος του γιακά του σακακιού μέχρι το έδαφος και να διαιρούμε την απόσταση δια του δύο.

... απλό ε;!

Σακάκι: Φορέστε το χωρίς την ... κρεμάστρα

Αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις που υπάρχει μη φυσιολογική κλίση στους ώμους κάποιου, ή είναι πολύ κοντός και θέλει να σηκώσει τη γραμμή των ώμων του σακακιού ώστε να δημιουργείται η ψευδαίσθηση επιπλέον ύψους, τότε οι καταφανώς ενισχυμένοι ώμοι στο σακάκι θα πρέπει να αποφεύγονται. Δείχνουν ψεύτικοι και φτηνοί.

Για παράδειγμα το σακάκι του Πρωθυπουργού της Ισπανίας Θαπατέρο είναι σαν να έχει φορεθεί μαζί με την κρεμάστρα!

Η εφαρμογή θα πρέπει να είναι τέτοια που να μην προεξέχουν οι ώμοι του σακακιού (όπως στο παρακάτω σχήμα) αλλά ούτε και να στενεύουν, εμποδίζοντας την κίνηση. Ένας απλός πρακτικός τρόπος να δούμε αν το σακάκι είναι μεγάλο στους ώμους, είναι να ακουμπήσουμε με το πλευρό στον τόιχο. Αν ακουμπάει πρώτα ο ώμος του σακακιού και μετά το χέρι μας τότε δεν είναι το σωστό νούμερο.

Έχετε υπόψη σας ότι είναι το σημείο εκείνο που επιδέχεται τις λιγότερες παρεμβάσεις από τον ράφτη. Συνήθως, η μη καλή εφαρμογή στους ώμους σημαίνει ότι το νούμερο του σακακιού δεν είναι το σωστό (συμβαίνει τις περισσότερες φορές που εντοπίζουμε μια σούπερ ευκαιρία και σκεφτόμαστε ας το πάρουμε, αφού είναι με 80% έκπτωση και ας το διορθώσουμε μετά στον ράφτη. Αμ δε …!)

Μix & Match

Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον mix & match από την Ισπανίδα fashion icon Carmen Lomana. Η Carmen, χήρα βιομηχάνου και με πάθος για τη μόδα, έχει μεγάλο φαν κλαμπ στην Ισπανία και οι στυλιστικές της επιλογές ασκούν σημαντική επιρροή στη μόδα της Ιβηρικής Χερσονήσου. Η πολύ καλή της φυσική κατάσταση -αναγκαία προϋπόθεση του στυλ, κακά τα ψέματα- της επιτρέπει, λίγο μετά τα εξήντα της, να φορά κάτω από το σμόκιν σακάκι της ένα εφαρμοστό ξασπρισμένο τζιν και να κλέβει την παράσταση...

Σακάκι: Προσοχή στα μανίκια

Στο σακάκι, τα βασικά σημεία που θα πρέπει να προσέχουμε είναι οι ώμοι, το μάκρος του και το μάκρος των μανικιών.
Ας ξεκινήσουμε* από το τελευταίο που είναι και αυτό που φαίνεται περισσότερο.


Κύριοι, αν έχετε περάσει την εφηβεία (και συνεπώς έχουν μειωθεί σημαντικά οι πιθανότητες να ψηλώσετε κι άλλο), δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να φθάνουν τα μανίκια σας μέχρι τη μέση της παλάμης όπως συμβαίνει στον εικονιζόμενο Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοΐδη.

Ζητήστε από το κατάστημα που αγοράζετε το κοστούμι σας να κοντύνει τα μανίκια (αφού τις περισσότερες φορές είναι πιο μακριά από το κανονικό, ώστε να ταιριάζουν σε περισσότερους σωματότυπους) και αν δεν διατίθεται αυτή η υπηρεσία, πηγαίνετε σε ένα ράφτη, ο οποίος θα το κάνει για περίπου 15 ευρώ.

Το ενδεδειγμένο μήκος του μανικιού είναι να φτάνει μέχρι το κοκαλάκι στον καρπό του χεριού. Αντίστοιχα το μήκος του πουκαμίσου θα πρέπει να είναι μέχρι την αρχή του αντίχειρα. Με αυτό τον τρόπο θα προβάλει το πουκάμισο περίπου 1,5 εκατοστό από το τέλος του μανικιού του σακακιού.

* Θα επανερχόμαστε στο θέμα της σωστής εφαρμογής συχνά πυκνά αφού οι αφορμές ποτέ δεν λείπουν

Κοστούμι στα μέτρα σας ή πότε ένα Glou των 300 € είναι καλύτερο από ένα Brioni των 3000€

Το κυρίαρχο ρούχο της ανδρικής γκαρνταρόμπας τα τελευταία 100 χρόνια είναι το κοστούμι. Για να το εξειδικεύσουμε, ως κοστούμι εννοείται σακάκι και παντελόνι κατασκευασμένα από το ίδιο ύφασμα και φορεμένα ταυτόχρονα.

Σε επόμενα post θα μιλήσουμε πιο λεπτομερειακά για το ρούχο αυτό που έχει περάσει με ελάχιστες τροποποιήσεις από περιόδους έντονων αλλαγών και κοινωνικών ανακατατάξεων.

Το πλέον βασικό χαρακτηριστικό όμως, που πρέπει να έχει ένα κοστούμι προκειμένου να δημιουργεί προστιθέμενη αξία σε αυτόν που το φοράει, αναβαθμίζοντας την παρουσία αλλά και συνολικά την προσωπικότητά του, είναι η καλή εφαρμογή. Είναι προτιμότερο να φοράμε ένα κουστούμι Glou των 300 ευρώ που είναι στα μέτρα μας παρά ένα Brioni των 3000 που είναι είτε μεγαλύτερο είτε μικρότερο.

Παραδείγματα ακριβών κοστουμιών με κακή εφαρμογή.

Φτηνό αλλά με καλή εφαρμογή

Επιβιώνοντας με στυλ

Μπορεί να έχουν περάσει κάποια εκατομμύρια χρόνια από την εποχή του λίθου, η αντίληψη όμως της ενδυμασίας ως αναγκαίου κακού, δεν έχει διόλου εκλείψει: «Α, εγώ με ένα τζινάκι κι ένα πουκαμισάκι είμαι εντάξει, δε φορώ ποτέ γραβάτες και τέτοια!». Η άγνοια ή η έλλειψη ενδιαφέροντος για το πώς φαίνεσαι μπορεί να ανάγεται ευκόλως σε ‘άποψη’, όμως το αποτέλεσμα είναι που μετράει. Κι αυτό είναι ένα πολύ βαρετό αποτέλεσμα. Όπως, εξίσου βαρετή είναι η εικόνα της γυναίκας που κυκλοφορεί ντυμένη από την κορυφή ως τα νύχια με την νέα collection επώνυμου σχεδιαστή, κάτι σαν ‘προκάτ’ σε ανθρώπινη έκδοση.

Η μόδα, υπό την έννοια της βιομηχανίας που παράγει και πουλά ρούχα, δεν ενδιαφέρει τόσο το παρόν blog. Οι εκπρόσωποι της βιομηχανίας της ‘μόδας’ δεν φαίνεται να κατανοούν πως τα ρούχα έχουν πολύ μικρότερη σημασία απ’ ό,τι εκείνοι πιστεύουν. Από την άλλη, όσοι βρίσκονται μακριά από τη σκηνή της μόδας, δεν μπορούν να αντιληφθούν πως τα ρούχα είναι πολύ πιο σημαντικά απ’όσο νομίζουν.

Η επιλογή ρούχων, το προσωπικό στυλ που υιοθετεί κανείς είναι μέσο έκφρασης, αυτοπροσδιορισμού, επικοινωνίας. Δεν διαμορφώνεται μέσα σε μια μέρα, είναι συνισταμένη βιωμάτων, γνώσεων, κλίσεων και συμπυκνώνει τον πολιτισμό που κανείς κουβαλά.

Ειδικά στις μέρες μας, η σταδιακή κατάργηση πρωτοκόλλων και τύπων στην ενδυμασία (θυμηθείτε τον Α.Αλαβάνο που επισκέφθηκε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ... ξεκάλτσωτος) σε συνδυασμό με ‘πολυπολιτισμικό’ στοιχείο (‘γερμανική σαγιονάρα’ φορεμένη καταχείμωνο με … κελεμπία), καταλήγει σε θεάματα αμφίβολης αισθητικής .

Ζώντας στην Αθήνα, το μεγάλο ‘χωνευτήρι’, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά μας να ντυνόμαστε κομψά και ανάλογα με την περίσταση. Θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε ιδιαίτερα στυλ, να επισημάνουμε συνηθισμένα ενδυματολογικά λάθη και να παρουσιάσουμε τις σύγχρονες τάσεις της μόδας.




Κι όπως άλλωστε είπε ο Λόρδος Chesterfield:

“Dress is a very foolish thing, and yet it is a very foolish thing not to be well dressed.”