Το σακάκι και η ζέστη.

Βρέθηκε στη Γαλλία για λίγες μέρες και με ενδιαφέρον διαπίστωσε πόση σημασία δίνουν οι Γάλλοι στην καθημερινή τους εμφάνιση. Για έναν αναγνώστη μας ο λόγος,  τα ερωτήματα του οποίου αποτέλεσαν και την αιτία της σημερινής ανάρτησης. Ο φίλος μας έκανε αναπόφευκτες συγκρίσεις με τα αντίστοιχα ελληνικά δεδομένα και κατέληξε σε απογοητευτικά συμπεράσματα για τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο Έλληνας την εμφάνισή του. Σε καλό όμως του βγήκε καθώς η εμπειρία του αυτή στάθηκε αφορμή για να επιταχύνει τη διαδικασία βελτίωσης της προσωπικής του γκαρνταρόμπας.

 

Η παρατήρηση των άλλων είναι σημαντικός παράγων στην στυλιστική εξέλιξή μας, είναι ουσιαστικά μια εμπειρική καλλιέργεια των αισθητικών μας προτύπων.

Στις ευρωπαικές πρωτεύουσες δίνονται πολλές ευκαιρίες να πάρεις ιδέες και να καλλιεργήσεις την αισθητική σου απλά με το να κάθεσαι και να παρατηρείς τους περαστικούς. 

Αντιθέτως στην Αθήνα αυτές οι ευκαιρίες σπανίζουν. Πολλές φορές δεν είναι μόνο η κακογουστιά. Είναι και ο φόβος της χλεύης από τους ανίδεους. Δεν πάει πολύς καιρός που στην θέα ενός κυρίου με κόκκινο παντελόνι στο Κολωνάκι, μια παρέα, καλλιεργημένων φαινομενικά, γυναικών, απεφάνθη για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του κυρίου. Κι όμως! Αν κοιτούσαν γύρω τους στα ταξίδια τους ανά την Ευρώπη, θα διαπίστωναν ότι τα κόκκινα παντελόνια έχουν καθιερωθεί στην ανδρική σπορ εμφάνιση.

Στη χώρα μας, δυστυχώς, ελάχιστες ευκαιρίες μας δίνονται να μάθουμε μέσα από την παρατήρηση καθώς τα  … κυκλοφορούντα  «πρότυπα» είτε είναι τυποποιημένα είτε κινούμενα σύνολα κακογουστιάς και ενδυματολογικής άγνοιας.

 Το πρώτο ερώτημα, λοιπόν, αφορά τη χρήση του σακακιού στο γραφείο. Κατ’ αρχάς να υπογραμμίσουμε ότι, αν εξαιρέσουμε τους επαγγελματίες αθλητές του πόλο ή της κολυμβησης, όλοι οι υπόλοιποι δείχνουμε καλύτεροι φορώντας σακάκι παρά μόνο με το πουκάμισο.  Επίσης το σακάκι έχει φτιαχτεί για να δείχνει καλύτερο κουμπωμένο παρά ξεκούμπωτο. Βέβαια στην καθημερινότητά μας κάνουμε συμβιβασμούς χάριν ανέσεως.

 

 Ένας από αυτούς είναι ότι είναι απόλυτα αποδεκτό να βγάλεις το σακάκι στο γραφείο σου και να μείνεις με πουκάμισο και γραβάτα. Αν δεν χρειαστεί να δεις κάποιον πελάτη ή τον Διευθυντή μπορεί να μην χρειαστεί να το ξαναβάλεις μέχρι να φύγεις, αφού οι επισκέψεις σε διπλανά γραφεία ή οι συνεργασίες μπορούν να γίνουν και χωρίς σακάκι. Γενικά, σε δουλειές γραφείου, το σακάκι συνήθως βγαίνει. Αν είναι να δεχτείς κόσμο,  όχι.
Τι γίνεται όμως αν θέλεις να βγεις εκτός κτηρίου και είναι καλοκαίρι; Βλέπουμε τώρα τελευταία αρκετούς να κυκλοφορούν μόνο με πουκάμισο και γραβάτα. Κατά τη γνώμη μου υπάρχει ένα κενό σε αυτή την εμφάνιση. Εκτιμώ ότι η γραβάτα συνδέεται άμεσα με την ύπαρξη σακακιού. Με άλλα λόγια, σε περίπτωση ανυπόφορης ζέστης έχετε δύο επιλογές: Είτε βγάζετε το σακάκι αλλά το κρατάτε στα χέρια είτε βγάζετε τη γραβάτα και την αφήνετε μαζί με το σακάκι στο γραφείο. Η γραβάτα οφείλει να συνυπάρχει μαζί με το σακάκι. Αυτόνομη παρουσία της δεν έχει νόημα. Εκτός βέβαια αν … περνάς τόσο χάλια όσο ο Michael Douglas στο Falling Down!

Μιλώντας για ζέστη φτάνουμε στο δεύτερο ερώτημα. Φοράμε πανωφόρι το καλοκαίρι; Κι αν όχι, πού βάζουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα;

O Agnielli με την Jackie σε καλοκαιρινές διακοπές. Μάλλον δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα που αναφερόμαστε καθόσον κάποιοι άλλοι θα κουβαλάνε τα πράγματά του.

Μιλώντας για τις μη επαγγελματικές εξόδους, θα έλεγα ότι, όσο και να αναβαθμίζει την εμφάνισή μας, ένα σακάκι πολύ δύσκολα γίνεται ανεκτό σε συνθήκες καύσωνα ιδίως στην Αθήνα. Στο νησί, ένα λινό σακάκι φοριέται άνετα αλλά στους 40 βαθμούς της Αθήνας … χμμμ … δύσκολα.

Πού βάζουμε λοιπόν τα προσωπικά μας αντικείμενα; Όπου μπορεί ο καθένας αλλά, προς Θεού, όχι σε … ‘μπανάνες’ και τσαντάκια των 80ς. Μειώστε τα αντικείμενα που είναι απαραίτητα στις εξόδους σας, βάλτε τα ακόμη και σε σακούλες αλλά προς θεού όχι σε τσαντάκια!